همان‌طور كه مي‌دانيد هرسال يك نويسنده‌ي پيشكسوت، مسئول نوشتن پيام اين روز است و امسال(سال 95) قرعه به نام فرهاد حسن زاده افتاد.
در بخشي از پيام حسن‌زاده آمده است: «گفته بودم دوستت دارم و تو باور کرده بودی. خب، من راست گفته بودم و تو دنبال حرف راست بودی. برخلاف آن‌هایی که همیشه می‌گویند قصه دروغ است، تو قصه‌هایم را باور کردی.»
در بخش ديگر اين پيام مي‌خوانيم: «گفته بودم هرکتاب، تکه‌ای از وجود نویسنده است و تو باور کرده بودی. فکر کردم اگر می‌دانستی که نویسنده‌ها جانشان را در کتابشان جا می‌گذارند خوب است. شاید هم خوب نباشد. چون تو نه با جان نویسنده کار داری، نه با کسی که با نقاشی‌اش قصه را کامل می‌کند. تو با کتاب سفر می‌کنی...
گفته بودم که روزی این سنگ سیاه و سخت را خواهیم شکست. تکه‌تکه‌اش خواهیم کرد تا زمین آرام بگیرد. آن‌گاه به گل همیشه منتظر، بهار را هدیه می‌دهیم، به آن درخت صبور، آفتاب را نشان خواهیم داد و بر منقار آن پرنده‌ی غمگین ترانه‌ی آزادی خواهیم نشاند و تو تمام حرف‌هایم را باور کردی.»
يا در بخشي ديگر مي‌خوانيم: «گفته بودم هیچ نترس و تو باور کرده بودی. گفته بودم من این‌جا کنارت هستم تا از دنیای بی‌رحم و پرآشوب آدم‌بزرگ‌ها حرف بزنم، هستم تا دست‌های کوچکت را بگیرم و از خیابان‌های پرهیاهوی این جنگل سرد و تاریک عبور دهم.»
او مي‌نويسد: «بیا باز هم برویم. نمانیم، نگندیم، نخوابیم، بیا با هم کتاب شویم...»
ديدار نوروزي و روز جهاني كتاب كودك روز 29فروردين95 با حضور نويسندگان كودك و نوجوان در خانه‌ي هنرمندان برگزار شد.