به گزارش همشهري، اين جمله‌ها از زبان نويسنده‌اي ويتنامي‌تبار بيرون آمده كه همين هفته گذشته موفق شد با نخستين رمان خود جايزه معتبر پوليتزر ادبيات داستاني را به‌دست آورد. ويت تانگ نگوين كه استاد رشته‌هاي انگليسي و مطالعات آمريكا در دانشگاه كاليفرنياي جنوبي است، حالا با موفقيت خيره‌كننده و تا حدودي غيرمنتظره «همدرد»، او مي‌تواند به يك نام پرآوازه در بازار كتاب تبديل شود اما خودش چنين نظري ندارد.
نگوين در همدرد داستان شخصيتي بدون نام و نيمه‌ويتنامي نيمه‌فرانسوي را روايت مي‌كند كه يك جاسوس كمونيست است و با هويتي ساختگي در لس‌آنجلس روزگار مي‌گذراند. نويسنده كه خودش شيفته رمان‌هاي جاسوسي است، از تجربه زندگي در مقام يك پناهجو در آمريكا از اواسط دهه 1970 استفاده كرده و داستاني را روايت كرده كه بخش‌هايي از آن ظاهرا يك تجربه شخصي است و مي‌تواند از زبان يك پناهجو در آمريكا بيان شود.
نويسنده برنده جايزه پوليتزر در اين‌باره به گاردين مي‌گويد: «اين تجربه و حس قرار گرفتن ميان 2دنياست، ديدن از دوطرف و اقليت بودن در يك محيط بزرگ. من براي نوشتن از شخصيتي كه زندگي‌اش تقريبا هيچ شباهتي به من ندارد، آزاد بودم اما مي‌دانم كه احساسم شبيه اوست.» با اين حال، همه مي‌دانند كه همدرد از نوع ادبياتي نيست كه برخي نويسندگان مهاجر براي مخاطبان اكثريت در آمريكا مي‌نويسند.
نگوين براي تن ندادن به قواعد بازي، از همان ابتدا زير بار ترجمه فرهنگ ويتنامي براي مخاطبان آمريكايي نرفت و مثلا به جاي «سال نو ويتنامي» از عبارت «تت Tet» استفاده كرد. اگر قرار بود كتاب براي خوانندگان سفيدپوست جامعه آمريكا نوشته شود، قطعا پايان‌بندي آن عوض مي‌شد و راوي داستان هرگز از اينكه كمونيست است، ابراز پشيماني نمي‌كرد. هر چند، همين داستان هم به مذاق علاقه‌مندان ادبيات پليسي جاسوسي خوش آمده است.
- بي‌اعتنا به فهرست پرفروش‌ها
از آنجا كه همدرد نخستين تجربه نگوين است و كتاب پيش از بردن پوليتزر تقريبا هيچ افتخاري كسب نكرده بود، انتظار مي‌رود بازار كتاب به آن واكنش مثبت نشان بدهد و در روزهاي آينده خبر قرار گرفتن همدرد در فهرست پرفروش‌ها منتشر شود. با اين حال، نويسنده ويتنامي‌تبار چندان اهميتي به پرفروش شدن كتاب اول خود نمي‌دهد و قصد دارد ميان شخصيت دانشگاهي و علمي و سويه نويسندگي خود تعادل برقرار كند.