به گزارش رویترز این پژوهش که بر روی گروهی از داوطلبان میانسال انجام شد، نشان داد که هر ساعت اضافی نشستن با ۱۲ درصد احتمال بیشتر تجمع کلسیم در شریان های کورونری ارتباط دارد که نشانه زودرسی از بیماری عروق کورونری قلب است.
جولیا کوزلیتینا از مرکز پزشکی نورث‌وسترن دانشگاه تگزاس، در دالاس یکی از نویسندگان مقاله این بررسی گفت: «این پژوهش یکی از نخستین بررسی‌هایی است که به روشن شدن چگونگی ارتباط میان زمان نشستن و خطر بیماری قلبی کمک می‌کند، چرا که یکی از شاخص‌های اولیه آترواسکروز در شریان‌های قلب را ارزیابی می‌کند.»
پژوهشگران داده‌های بیش از 2 هزار شرکت‌کننده در «بررسی قلب دالاس» را که فعالیت جسمانی‌شان بر اساس ابزارهای ردیابی پوشیدنی اندازه‌گیری شده بود و اسکن‌های کلسیم شریان کورونری داشتند، تجزیه و تحلیل کردند.
سن میانگین شرکت‌کنندگان 50 سال بود و حدود نیمی آن سیاه‌پوست بودند. در مجموع این داوطلبان بین 1 تا 11 ساعت از روز را در حالت نشسته می‌گذراندند و بین صفر تا 200 دقیقه، به طور میانگین ۲۹ دقیقه در روز فعالیت‌های جسمی متوسط تا شدید انجام می‌دادند.
حدود یک چهارم از این افراد در این نمونه مقداری کلسیم قابل‌شناسایی در شریان کورونری داشتند.
شرکت‌کنندگانی که بیشترین زمان را در حالت نشسته گذرانده بودند، سالمندتر بودند و فشارخون بالا، دیابت و شاخص توده بدنی بالاتری داشتند.
این گروه پژوهشگران که گزارش‌شان در ژورنال کالج کاردیولوژی آمریکا منتشر شده است، می‌گویند این افراد همچنین با احتمال بیشتری رسوب کلسیم کورونری داشتند.
این پژوهشگران با در نظر گرفتن سن و سایر عوامل، ساعت اضافی زمان نشستن را با خطر بیشتر داشتن رسوب کلسیم در شریان کورونری ارتباط دادند.
بااین‌حال، مدت زمان صرف‌شده برای ورزش با احتمال رسوب کلسیم کورونری ارتباطی نداشت.
این محققان می‌نویسند که پایش صرفا یک‌هفته‌ای فعالیت جسمی نمی‌تواند بیانگر عادات ورزشی در طول عمر افراد باشد و یافته‌هایشان لزوما ثابت نمی‌کند که نشسته بودن علت تجمع کلسیم در شریان کورونری است و این بررسی فقط همراهی میان دو عامل را نشان می‌دهد.
کیبین کی از کالج پزشکی آلبرت اینشتین در نیویورک که در این تحقیق شرکت نداشت، می‌گوید: «جالب‌ترین یافته این بررسی این است بین مدت زمان نشستن - و نه فعالیت جسمی متوسط تا شدید و رسوب کلسیم عروق کورونری ارتباط وجود دارد»
او افزود: «علاوه بر ورزش در باشگاه‌ها، پیاده‌روی در زمان استراحت برای ناهار و ایجاد وقفه‌هایی در رفتار نشسته می‌تواند کمک‌کننده باشد. برای انجام این کار می‌توانید هر چند وقت یک‌بار برای خوردن از پشت میزتان بلند شوید و راه بروید (مثلا برای گرفتن یک لیوان چای). بررسی‌های آینده باید مدت و فراوانی مطلوب برای این قطع‌کردن‌های رفتار نشسته را بررسی کنند.»