ممكن است طرف همسرش را كتك نزند، حتي بد‌اخلاقي هم نكند اما تحقير كند. مبحث تحقير بسيار مهم و اثرگذار است. ياد بگيريم كه هيچ‌وقت ارزش هيچ انساني را پايين نياوريم؛ نه خودش، نه كارش، و نه دلبستگي‌هاي او را.
«لقد كرمنا بني آدم» (اسرا/70). خدا به انسان كرامت و احترام داده است. ما نبايد احترام انسان‌ها را زير پا بگذاريم. كسي حق تخريب‌كردن سايرين را ندارد. مقام معظم رهبري در اين باره مي‌فرمايند: «مرد حق ندارد- ولو بالاتر از زن باشد- به زنش جفا كند.
زن هم همينطور. گاهي زن، يك خانم باسواد تحصيل‌كرده است كه مثلا حالا با مرد كارگري ازدواج كرده است. او هم حق ندارد مرد را تحقير كند. مرد، باز هم براي او نقطه اتكايي است، بايد به او تكيه كند، بايد او را از لحاظ روحي چنان حفظ كند كه بشود به او تكيه كرد. اين، خانواده سالم است. اگر خانواده را اينطوري تشكيل داديد، بدانيد كه يك ركن اساسي سعادت خودتان را تأمين كرده‌ايد».
افرادي كه به‌نحوي از ضعف شخصيت رنج مي‌برند و آزارهاي حقارت درون، آنها را از خود نااميد و نامطمئن ساخته است، براي جبران ضعف‌هاي خويش 2 راه دارند:
الف) به‌خود‌سازي و تربيت نفس بپردازند و بر كمبودهاي باطني خويش فايق آيند.
ب) ديگران را از حيث شخصيت تهي ساخته، مورد تحقير قرار دهند تا خود احساس رنج و آزار روحي نكند. راه اول گرچه طريق مثبتي در حل كاستي‌هاي نفس است ولي تنها عده معدودي از آن بهره مي‌جويند. متأسفانه بيشتر انسان‌ها، طريق دوم را بر مي‌گزينند و با تخريب شخصيت ديگران و افشاي اسرار زندگي‌شان، روح رنجيده خود را تشفي مي‌بخشند و بدين طريق آرامش كاذبي به آنها روي مي‌آورد.
پيامبر(ص) فرمودند: «هركس علما را خوار بشمارد دين را از دست خواهد داد، هر كس خويشاوندان خود را خوار بشمارد مروت را از دست مي‌دهد و هركس خانواده خودش را تحقير كند خوشي زندگي‌اش را از دست مي‌دهد». حالا از طرف ديگر اگر آمديد عمو يا دايي يا خاله‌ات را تحقير كرديد، جوانمردي را از دست مي‌دهيد. در يك گام جلوتر، اگر خانواده‌تان شامل همسر، فرزند و پدر و مادر را تحقير كرديد، خوشي را از زندگي گرفته‌ايد و كسي كه همسرش را تحقير مي‌كند گاهي‌اوقات چنان آرامش و خوشي‌اي از زندگي‌اش مي‌رود كه اصطلاحا يك ليوان آب خوش هم ازگلويش پايين نمي‌رود.