به گزارش همشهري، كن لوچ كه چند روز پيش براي دومين‌بار ارزشمندترين جايزه جشنواره كن را براي سينماي كشورش به ارمغان آورد، اميدوار است كه اين نخل طلا همان تأثيري را بر سياست‌هاي دولت بريتانيا بگذارد كه اواسط دهه 1960 با فيلم تلويزيوني خود «كتي به خانه بيا» اتفاق افتاده بود. اين فيلم با موضوعي درباره زندگي طبقه كارگر، يك كاركرد شگفت‌انگيز اجتماعي پيدا كرد و باعث شد نگاه سياسي به معضل بي‌خانمان‌ها در بريتانيا پس از سال‌ها تغيير كند.
فيلمساز قديمي كه با خروج خودخواسته از بازنشستگي بار ديگر به دنياي سينما بازگشت و در آستانه 80سالگي يك نخل طلايي ارزشمند برد، من، دانيل بليك را با هدف اصلاح سياست‌هاي نظام رفاه اجتماعي ساخته و انتظار دارد نگاه منفي جامعه و دولت به استفاده‌كنندگان از كمك‌هاي مالي اجتماعي، با اكران گسترده فيلم تازه‌اش عوض شود. قهرمان من، دانيل بليك هم يك نجار است كه با نگاه ديگران به موضوع كمك‌گرفتن از دولت مشكل دارد.
لوچ روز دوشنبه يعني يك روز پس از موفقيت ناگهاني در كن، به برنامه راديويي تودي رفت و در اين‌باره گفت: «فكر مي‌كنم ما بايد نگاهي دوباره به اين تحريم‌هاي ظالمانه و نظام رفاه اجتماعي بيندازيم. در شرايط فعلي به فقرا چنين گفته مي‌شود كه اگر كار ندارند، تقصير خودشان است كه بي‌كفايت و به دردنخور هستند. مردمي كه با اين نگرش مواجه مي‌شوند، سرخورده و عصباني خواهند شد؛ هم خودشان و هم آنها كه حمايت‌شان مي‌كنند.»
با اينكه من، دانيل بليك يك درام واقعگرايانه درباره نظام رفاه اجتماعي در بريتانيا و شيوه عملكرد گرمخانه‌ها و مراكز تأمين غذاي فقراست، اما اعضاي هيأت داوران جشنواره كن آن را به‌دليل روايت‌كردن داستاني جهانشمول ستايش كردند. دانلد ساترلند، يكي از داوران امسال، فيلم لوچ را «يك اثر مطلقا شگفت‌انگيز» توصيف كرد كه «در روح و قلب شما طنين‌افكن مي‌شود.» فيلمساز بريتانيا 10سال پيش با «بادي كه كشتزار را تكان مي‌دهد» نخل طلا برده بود.