او هم اکنون«شب چراغ» و «روح مهربان» و «گریه نکن سرزمین من» را آماده پخش دارد.
- چه کارهای متفاوتی را تجربه می‌کنید، اخیراً دایره تردید و روح مهربان را داشتید و حالا هم سرزمین من که قصه‌اش مربوط به مردم عراق است.
این کار خارج از فضاهای خاص تلویزیون نیست، من بیشتر از قصه آن خوشم آمد. چون یکسری حوادث اتفاق می‌افتد که گره و کشمکش‌های خاصی برای مخاطب دارد. اتفاقاً چون قسمتی از داستان باید در عراق می‌گذشت دوستان دیگر هم ما را از بغداد می‌ترساندند. اما من می‌خواستم تجربه‌ای هم در این زمینه داشته باشم.
- اخیراً فیلم «ستاره سهیل» که درباره زندگی اویس قرنی است را ساختید که یک کار تاریخی است. ما تجربه سریال به یاد‌ماندنی میرزاکوچک‌‌خان را هم از شما سراغ داریم. چرا کمتر کار تاریخی می‌سازید؟
مسئولیت کار تاریخی به مراتب بیشتر است و اگر کسی بخواهد به شکلی صادقانه با تاریخ برخورد کند، شکل دیگری پیدا می‌کند. از طرفی چون برای تاریخ سلایق و نظرات مختلفی وجود دارد ذهن کارگردان خواه‌ناخواه تجزیه می‌شود.
بخصوص اگر تاریخ گذشته باشد. ما مستندات زیادی در این زمینه نداریم که بخواهیم براساس آن کار کنیم. خب من تجربه سریال «شب چراغ» را هم داشتم کار تاریخی معاصر را ترجیح می‌دهم. هرچند که آن هم دشواری‌های خودش را داشت.
- با توجه به این که تم سرزمین من جست‌وجو است باید لوکیشن‌های زیادی هم داشته باشید؟
بله چون داستان جست‌وجو محور است. ما باید به شهرستان‌های مختلف سفر می‌کردیم. در نتیجه به خرمشهر- آبادان و قسمتی در تهران و قسمتی را در نزدیکی‌های مرز کار کردیم، چون به ما اجازه این که بخواهیم جلوتر برویم را ندادند.
- فکر می‌کنید سرزمین من با توجه به این که قصه‌ای خارج از قصه‌های ایرانی ما را نمایش می‌دهد. تا چه میزان می‌تواند برای شما موفقیت کسب کند؟
نمی‌دانم. فقط این را می‌گویم که اگر این پروژه بتواند موفقیت کسب کند مطمئناً من در هر کجای این دنیای خاکی که باشم می‌توانم فیلم بسازم و مورد توجه قرار بگیرم.