خداوند در آيه فوق، وعده جميلي به زنان و مردان مؤمن مي‌دهد، البته درصورتي كه عمل صالح انجام دهند. و در اين وعده هيچ فرقي ميان زنان و مردان نيست، چه در قبول ايمانشان و چه در اثر اعمال صالحشان كه همان زنده‌شدن به حيات طيبه است. در واقع زن و مرد در كسب كمالات معنوي يكسانند. همانطور كه در اين آيه ذكر مي‌شود شرط قبولي عمل صالح، ايمان است. «و هو مؤمن»، يعني عمل صالح و خير، بدون ايمان هيچ فايده‌اي ندارد. بايد گفت كار خوب به تنهايي كافي نيست بلكه خود انسان هم بايد خوب باشد. داشتن زندگي خوب(حيات طيبه)، هم جنبه فردي دارد و هم جنبه اجتماعي. و در اين ميان مهم است كه تك‌تك مؤمنين معتقد باشند كه داشتن حيات طيبه برعهده يكايك آنها است. حيات طيبه با حرف درست نمي‌شود كه با عمل است كه محقق مي‌شود؛ آن هم عملي كه صالح باشد نه هر عملي.
عمل صالح يعني عملي كه هيچ فساد، ضرر، بدي و زشتي در آن راه ندارد. آيا انجام عمل صالح سخت است؟ نه، به هيچ عنوان. كافي است كه انسان مؤمن عملي كه مي‌خواهد انجام دهد را با معيارهاي شرعي بسنجد و بعد كار را انجام دهد. همين يك كار مي‌تواند لباس صلاح را بر عمل بپوشاند و فرد را و حتي جامعه را قدمي به حيات طيبه نزديك كند. حال فرض كنيد در شب‌هاي قدر تك‌تك مومنين در جامعه‌اي تصميم بگيرند اعمالشان را صالح كنند، داشتن حيات طيبه براي اين جامعه امري يقيني مي‌شود. داشتن زندگي آرماني با داشتن آرمان‌هاي الهي حيات طيبه است و مي‌توان به آن دست پيدا كرد. فقط كافي است كه انسان‌ها اعم از مرد و زن تلاش كنند، آن هم تلاشي با جنس عمل صالح.
مقام معظم رهبري درباره حيات طيبه مي‌فرمايند:«حيات طيبه يعني زندگي‌اي كه در آن، هم روح انسان، هم جسم انسان، هم دنياي انسان و هم آخرت انسان تأمين است؛ زندگي فردي در آن تأمين است، آرامش روحي در آن هست، سكينه و اطمينان در آن هست، آسايش جسماني در آن وجود دارد؛ فوايد اجتماعي، سعادت اجتماعي، عزت اجتماعي، استقلال و آزادي عمومي هم در آن تأمين است. قرآن اينها را به ما وعده داده است. وقتي قرآن مي‌گويد:«فلنحيينّه حياه طيبه»، يعني همه اينها؛ يعني آن زندگي‌اي كه در آن عزت هست، امنيت هست، رفاه هست، استقلال هست، علم هست، پيشرفت هست، اخلاق هست، حلم هست، گذشت هست. ما با اينها فاصله داريم، بايد به اينها برسيم.»