و از اين جهت است كه گفته‌اند«كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا» چراكه در هر عرصه‌اي از حيات بشر هر روز عاشورا و كربلا تكرار مي‌شود و سپاه حق و باطل در مقابل هم صف آرايي مي‌كنند و ما هستيم و انتخاب بين پيوستن به اين صفوف. درواقع عاشوراي ما همان لحظه امتحان است و كربلايمان زميني كه در آن بايد امتحان پس دهيم. اگر بخواهيم در اين كارزار هر روزه خود حسيني باشيم بايد بياموزيم كه حفظ عزت از حفظ جان محترم‌تر است و به‌جاي اظهار عجز و ناسپاسي بايد در برابر مشكلات صبر پيشه كرد و راضي بود به رضاي خداوند.
هر روز عاشورا يعني بين انتخاب قدرت و ثروت و لگد‌مال كردن حق، عباس(ع) را سرلوحه كني و راه عمرسعد‌ها را نروي. هر زمين كربلا يعني همواره هر جاي عالم، مظلوم و ظالمي را يافتي به ياري مظلوم بشتابي و دشمن ظالم باشي؛ يعني حتي در اوج جنگ، نماز را به پا داشتن يعني شريح قاضي را آيينه عبرت ببيني كه با يك دروغ زمينه ساز بزرگ‌ترين مصيبت عالم شد. كربلا يعني هر زمان پاي عهد و پيمان خود نماندي، همان زمان به كوفيان پيمان شكن ملحق مي‌شوي.
و عاشورا يعني هر زمان كه حق را در خطر ديدي از جان و مال و آبروي خود بايد هزينه كني تا از قافله نور جا نماني. در هر زمان و مكان كه انتخاب بين حق و باطل هست، عاشورا و كربلا نيز همراه آن خواهد بود. و اين انتخاب من و تو است كه يكي را حربن‌يزيد رياحي مي‌سازد و يكي را شمربن‌ذي‌الجوشن؛ يكي حق را انتخاب كرد و از ظلمت به نور ملحق شد و يكي باطل را و از نور به ظلمت پيوست!
با دقت بيشتر، كربلاي پيرامون خود را درك كن، انتخاب با توست؛حتي كوچك‌ترين انتخاب‌هاي ما هم مي‌تواند ما را به خوبان ملحق كند! اينكه حقوق صاحب حقي را بدهي يا ندهي، دروغ بگويي يا حقيقت را، اشتباهت را قبول كني يا توجيه كني! يا حتي اينكه در خريدن يك كالا به ياري رساندن به ايران و ايراني اهميت بدهي يا به سود شخصي‌ات و تجمل گرايي و فخر‌فروشي!