اين روزها اما اتفاق‌هايي به اسم كار خبري رخ مي‌دهد كه در كلام مي‌شود آنها را وحشتناك توصيف كرد. ورود به حوزه زندگي شخصي يك هنرمند و در پيش گرفتن رفتاري كاملا توهين‌آميز و هتاكانه براي بيشتر ديده شدن و خودنمايي، رفتاري است كه در محكوم كردنش نمي‌توان ترديد كرد. سركشي در فضاي زندگي خصوصي هر فردي محكوم است.
چه يك هنرمند سرشناس و چه يك شهروند عادي. هيچ كس حق ندارد زندگي خصوصي ديگران را اكران عمومي كند. اين گونه رفتارهاي زشت جز براي خودنمايي و ابراز وجود رخ نمي‌دهد و به گمانم در گام اول بايد روزنامه‌نگاران و خبرنگاران نسبت به چنين اتفاق‌هاي تلخي واكنش نشان دهند.
واكنش نسبت به رفتاري غيرحرفه‌اي و خارج از چارچوب‌هاي صنفي. همه ما بايد تبري بجوييم از چنين كارهايي و نگذاريم با تكرار، اين رفتارها تبديل به يك عادت ناپسند شود. حتي مي‌شود درباره‌اش اعلام جرم كرد چون هيچ‌كس حق ندارد به زندگي شخصي شما سرك بكشد، به شما توهين كند و بعد دست به انتشار همه اينها در يك فضاي عمومي بزند. الان دسترسي به فضاي مجازي به لطف گوشي‌هاي هوشمند بسيار گسترده شده است. فضاي مجازي تا جايي خوب است كه بشود از آن استفاده‌هاي مطلوب كرد. متأسفانه در اينجا تكنولوژي خيلي زود همه‌گير مي‌شود؛ بدون اينكه فرهنگ مصرفش بين مردم جا بيفتد.
شوربختانه بايد گفت چون تكنولوژي فضاي مجازي وارداتي است و متعلق به فرهنگ ما نيست در شيوه استفاده از آن راه به خطا مي‌بريم. در كار خبري عنصر مهمي به نام مسئوليت انتشار وجود دارد كه بر مبناي آن هر مطلبي را نمي‌شود منتشر كرد. نكته‌اي كه روزنامه‌نگاران حرفه‌اي ما آن را رعايت مي‌كنند ولي با اين انبوه سايت‌ها و كانال‌ها چه كنيم كه برخي‌شان بديهي‌ترين اصول اخلاقي را هم رعايت نمي‌كنند.
به هر حال بايد سازوكاري تعريف شود تا هر فردي به نام خبرنگار نتواند وارد حوزه‌هاي شخصي هنرمند، ورزشكار و... شود و فضايي ناامن به وجود بياورد. در حالي كه در يك فرايند و ارتباط حرفه‌اي ما بايد شاهد بازي برد- برد باشيم. اگر قرار باشد من هنرمند فضاي شخصي و خانوادگي‌ام به شكلي ناجوانمردانه مورد سوءاستفاده قرار بگيرد، راحت‌ترين كار اين است كه جواب هيچ تلفن ناشناسي را ندهم. در حالي كه رسانه‌ها پل ارتباطي ما و مردم هستند و همه ستارگان عرصه‌هاي هنري، ورزشي و... بخشي از شهرت و محبوبيت خود را از كار رسانه‌اي دوستان روزنامه‌نگار به دست آورده‌اند. آن افرادي هم كه به غلط نام خود را خبرنگار گذاشته‌اند و در رسانه‌هاي غيرمعتبر به راحتي به ديگران توهين مي‌كنند بايد طرد و با مجازات قانوني مواجه شوند.
افرادي كه به غلط نام خود را خبرنگار گذاشته‌اند و اغلب هم در رسانه‌هاي بدون شناسنامه و فاقد اعتبار حرفه‌اي فعاليت مي‌كنند، ساحت شغلي بسيار شريف را مكدر مي‌سازند. چطور مي‌توان به خود اجازه ورود به حوزه شخصي افراد و تجسس در آن‌را داد و با كنايه و متلك به يك هنرمند آزار رساند و بعد هم آن‌را منتشر كرد؟
درحالي‌كه خبرنگاران حرفه‌اي و متعهد در خدمت اعتلاي جامعه قرار دارند، اين افراد كه نمي‌دانم نامشان را چه مي‌توان گذاشت، زشتي و پليدي را همچون ويروسي خطرناك در اجتماع منتشر مي‌كنند. متأسفانه فضاي مجازي به شكلي غير قابل كنترل درآمده و هر لحظه بايد منتظر توهين‌ها و تهمت‌هايي بود كه به اسم كار خبري رخ مي‌دهد. اتفاقي كه دلزدگي از اين فضا را به همراه دارد. حالا هركس با يك گوشي هوشمند و داشتن شماره تماس افراد مي‌تواند آبرو و حيثيت آنها را به حراج بگذارد و متأسفم كه چنين مطالبي در فضاي مجازي مورد استقبال قرار مي‌گيرد و اصطلاحا «ديده مي‌شود.» نيت اين خبرنگارنماها هم همين بازخوردهاي گسترده است. به همين دليل اگر مخاطب از مشاهده مطالب سخيف سر باز بزند، تا حدودي از انگيزه افرادي كه كار خبري را با توهين و تجسس در حوزه‌هاي شخصي اشتباه گرفته‌اند، كاسته مي‌شود و آن وقت شايد بتوان به فضايي پالوده‌تر و منطقي‌تر اميدوار بود.
- نويسنده و كارگردان سينما