روزی که به دیدن نقاشی‌های این هنرمند رفتم، تابلو‌های بسیار جالبی دیدم. بعضی از تابلوها انگار عکس بودند و بعضی دیگر از آن‌ها حرف‌های عجیبی برای گفتن داشتند؛ حرف‌هایی که فهمیدنشان سخت بود، با این حال جذاب و دیدنی بودند.

آفريننده‌ي اين آثار «سام قبادزاده»، متولد ۱۳۶۰ و اهل خوزستان است كه با او به گفت‌وگو مي‌نشينيم.

  • نقاشی را از کجا شروع کردید؟

از مدرسه. به‌خاطر علاقه و استعدادی که داشتم تحصیلاتم را در همین رشته، در دانشکده‌ي هنرهای زیبای تهران ادامه دادم. بعد به کلاس‌های تجربی استاد «عباس اینانلو» رفتم.

ایشان در شکل‌گیری نگاه و طرز برخورد من با رنگ و قلم تأثیر زيادي داشتند. مدتی هم افتخار شاگردی استاد «مرتضی کاتوزیان» را داشتم.

  • از سبک کاریتان بگویید.

در دو سبک فتورئال و سورئال فعالیت دارم. برای کار‌های  مفهومی‌ام این دو سبک را تلفیق کرده‌ام که بیش‌تر فلسفی است.

  • برای هر اثر چه‌قدر وقت می‌گذارید؟

بستگی دارد. در بعضی کار‌ها فقط بحث زیبایی در میان است، ولی بعضی کار‌ها فلسفی است، يعني مفهومی پشتش است. اين كارها خیلی بیش‌تر وقت می‌برد. نقاشی مراحل خاص خودش را دارد. ابتدا باید چیدمان درستی را در نظر بگیرید با پرسپکتیو، ترکیب‌بندی و رنگ‌های مناسب تا بتوانید تابلويي فلسفی خلق کنید.

  • اگر به گذشته برمي‌گشتید، چه‌کاری را هرگز نمی‌کردید یا چه کاری را حتماً انجام می‌دادید؟

از گذشته‌ام راضی‌ام و کاری نیست که بگویم هرگز نمی‌کردم، ولی سعی می‌کردم بیش‌تر برای هنر وقت بگذارم. شاید هم هنر را زود‌تر شروع می‌کردم. من نوجوانی سالمی داشتم و خیلی خوب گذراندمش و آرامش حالا را به‌خاطر این دارم که در هر سنی از موقعيتم استفاده کردم.

  • کتاب می‌خوانید؟

به شدت! بیش‌تر شاهنامه، ولی در کنارش کتاب‌های دیگری هم می‌خوانم. البته شاهنامه را فقط نمی‌خوانم و درباره‌ي آن پژوهش هم می‌کنم.

  • رابطه‌تان با نوجوانان و جوانان چه‌طور است؟

رابطه‌ي خوبی با جوانان و نوجوانان و حتی بزرگ‌تر‌ها دارم. به احترام دوطرفه اعتقاد دارم، چراکه باعث می‌شود انسان‌ها در همه حال هم‌دیگر را درک کنند و بتوانند زندگی آرامی در کنار هم داشته باشند.

عكس و متن: انديشه نوبختي

خبرنگار جوان از تهران

برچسب‌ها