رفتارشان چنان سرآمد همگان بود كه از شدت مهرباني و مهرورزي، زبانزد همه و به‌خاطر صداقت و امانتداري به محمدامين معروف بودند. اما شايد بارزترين خصوصيت ايشان را بايد همان رفتار جذب‌كننده‌شان دانست. در واقع رفتار و كردار حضرت بود كه مردم را به دين دعوت مي‌كرد، و نه زبان‌شان. و اين مسئله حجتي است براي تمامي اعمال ما مسلمانان، كه‌اي مسلمان آيا رفتار تو مردم را به دين خوشبين مي‌كند يا خير؟
خلاصه اينكه آن حضرت مشكلات زندگي خـود را يـكي پس از ديگري با صبر و بردباري، تحمل و استقامت و توكل بر خداوند پشت سر گذاشتند تا اينكه در چهل‌سالگي، در مكه و در شرايطي كه جهل و ناداني در سراسر عربستان بيداد مي‌كرد، بـه رسـالت مبعوث شدند. كم‌كم بـا بـالا گـرفتن تعاليم پيامبر(ص)، بر شدت مخالفت مخالفان نيز افـزوده شـد. آنها هرچه از دست‌شان برمي‌آمد را براي جلوگيري از گسترش اسلام به كار گرفتند؛ از تمسخر و استهزاء گرفته تا تحريم و حتي نقشه قتل. اما شـكيبايي آن حضرت در برابر دشمني‌ها به همراه نگاه محبت‌آميزشان، چهره زيبايي از دين را به نمايش گذاشته كـه خـود تبليغ زواياي مختلف دين است. آنچه وجود پيامبر(ص) را از ديگران متمايز كرده بود، اين بود كه مهرورزي و رحمتشان مـختص بـه مـسلمانان و خواص نبود بلكه به مسلمانان و غيرمسلمانان محبت مي‌كرد؛ چرا كه خداوند بزرگ مي‌فـرمايد: «و مـا ارسلناك الا رحمه للعالمين؛ و ما تو را جز رحمتي براي جهانيان نـفرستاديم». اوج رأفت و مهرباني پيامبر اعظم(ص) در تـبليغ ديـن اسلام و استقامت در برابر كج فهمي‌ها را مي‌توان از آيه 6سوره كهف فهميد؛ خـداوند در ايـن آيـه آن حضرت را خطاب قرار مي‌دهد كه اين قـدر بـرخود سخت نگيرد و خود را به رنج و عذاب نيندازد كه اگر آنان ايمان نياوردند از غـم و غـصه و شدت اندوه جان خود را از دست بدهد.