برای حل معضلات ترافیکی در تهران، توسعه مترو به‌عنوان ستون فقرات حمل‌ونقل عمومی و اتوبوس تندرو به‌عنوان مکمل آن، در اولویت برنامه‌های راهبردی شهرداری قرار گرفته است.
مدیریت شهری، هم اکنون گسترش مترو را با جدیت دنبال می‌کند و بررسی و فعالیت‌ها، روی ساخت و تکمیل 12خط متمرکز شده است، ولی با این حال توسعه مترو، ورود جدی دولت و مجلس به این عرصه را می‌طلبد.
کارشناسان معتقدند که ساخت مترو در تهران با توجه به تجارب جهانی، سرانه بالای جابه‌جایی مسافر، هزینه‌های اقتصادی و صرفه جویی‌های ناشی از آن در مقایسه با سایر سامانه‌های انبوه‌بر به ویژه مونوریل، بسیار با صرفه‌تر و توسعه آن با توجه به دانش و تجربه بومی، بهترین گزینه حمل‌ونقل عمومی برای تهران است.
در حال حاضر بیش از 90 درصد کار در بخش عمرانی مترو توسط متخصصین بومی انجام می‌شود و در بخش واگن‌سازی نیز 30 درصد دانش بومی وجود دارد ولی در ارتباط با مونوریل باید کار را از صفر شروع کرد و به اعتقاد برخی در این زمینه 100 درصد وابستگی به خارج وجود خواهد داشت.
دست اندرکاران حوزه حمل‌ونقل همچنین با اشاره به اینکه این موضوع باید به دور از مسایل سیاسی و صرفا بر اساس نظرات کارشناسی تصمیم‌گیری شود می‌گویند چطور خطوط راه آهن را که در همه جای دنیا روی زمین احداث می‌شود، در منطقه 17می خواهند به زیر زمین منتقل کنند ولی مترویی که همه جای دنیا زیر زمین حرکت می‌کند می‌خواهند به نام توسعه خطوط ریلی و تحت عنوان مونوریل از دل زمین بیرون بیاورند و به سطح شهر بکشانند.
البته مدیران شهری خاطرنشان می‌کنند که مخالف مونوریل نیستند بلکه حرف اصلی آنها این است که با توجه به‌نظرات کارشناسی و تجارب جهانی این وسیله به‌عنوان حمل‌ونقل انبوه مناسب نیست و تنها در مسیرهای بسیار محدودی قابل استفاده است و از این‌رو احداث آن را در مسیری مانند برج میلاد تا نمایشگاه بین‌المللی پیشنهاد می‌کنند.
از سوی دیگر با راه اندازی خط اتوبوس‌های تندرو(BRT) در مسیر دپوی شرق تا میدان آزادی (به طول 8 /17 کیلومتر) و به کارگرفتن تنها 300 دستگاه اتوبوس، روزانه 360 هزار جابه‌جایی مسافر انجام می‌شود و در ساعت اوج ترافیک، هر ساعت بین 20 تا 30 هزار مسافر، رقمی نزدیک به مترو جابه‌جا می‌شوند.
کارکرد مثبت چند ماهه اتوبوس‌های تندرو، مدیریت شهری را بر آن داشته است تا به فکر گسترش این خطوط در سایر مناطق و معابری باشد که مناسب این کار هستند، زیرا به کارگرفتن این گزینه در مقایسه با سامانه‌های حمل‌ونقل انبوه بر، درکوتاه مدت امکان پذیرتر است.