هنری هایملیک، پزشک آمریکایی که به خاطر مانور ابداعیش که جان هزاران نفر از افراد در حال خفه شدن را نجات داد، شهرت یافت و در عین حال به خاظر نظر نادرستش درباره استفاده از انگل مالاریا برای درمان بیماری‌هایی مانند ایدز مورد انتقاد قرار گرفت، در گذشت.
به گزارش رویترز هایملیک پزشکی تکنیکی نجات‌بخش را برای رفع انسداد راه هوایی را ایجاد کرد، بر اساس بیانیه خانواده‌اش در بیمارستانی در شهر سین‌سیناتی آمریکا روز شنبه یکشنبه ۱۸ دسامبر (۲۸ آذر) به دنبال عوارض ناشی از یک حمله قلبی وسیع درگذشت.
هایملیک، جراح قفسه صدری که اغلب با نظام مستقر پزشکی دشمنی می‌ورزید، می‌گفت مانور ابداعیش که به نام خودش مشهور شد، جان بیش از ۱۰۰ هزار نفر را فقط در آمریکا نجات داده است.
هایملیک پس از خواندن شمار بالای مرگ‌ها در رستوران‌ها ناشی از خفه شدن مشتریان به علت گیر کردن غذا در راه هوایی، در سال ۱۹۷۴ شیوه ابتکاریش برای رفع انسداد راه هوایی را ایجاد کرد.
یک شخص عادی می‌تواند با انجام «مانور هایملیک» می‌تواند بدون اینکه نیاز به هیچ وسیله‌ای، بدون قدرت زیاد و با حداقلی از آموزش می‌تواند، به قهرمانی بدل شود.
فرد نجات‌دهنده برای انجام مانور هایملیک باید در پشت فرد در حال خفگی بایستد، لبه طرف شست مشت بسته‌اش را درست زیر دیافراگم و زیر ریه‌ها می‌گذارد. با اعمال فشاری محکم و سریع روی این نقطه، هوا از ریه‌ها به بیرون رانده و انسداد راه هوایی برطرف می‌شود.
هایملیک شیوه ابداعیش را در یک نشریه پزشکی منتشر کرد و بعد از اینکه رسانه‌ها به این موضوع جلب شدند، آن را به طور عمومی منتشر کرد.
هایملیک در تمام طول زندگیش حکایت‌‌ها درباره افرادی که با مانور به نام او نجات پیدا کرده بودند، را گردآوری می‌کرد. از جمله حکایت دستیاری که در جریان کارزار انتخاباتی سال ۱۹۷۶ جان رونالد ریگان را نجات داد.
حدود یک دهه طول کشید تا جامعه پزشکی مانور هایملیک را قبول کند، تا حدی به این علت که کارآزمایی بالینی رسمی درباره آن وجود نداشت.
در سال‌های بعد بر اعتبار هایمبلیک و مانور ابداعیش افزوده شد. او در سال ۱۹۸۴ برنده جایزه معتبر لاسکر برای خدمات عمومی شد و یک سال بعد دکتر سی اورت کوپ، مشاور ارشد پزشکی رئٓیس‌جمهوری در آن هنگام، خواستار آن شد که این روش به عنوان «تنها روش» برای افراد در حال خفه شدن به کار رود.
هایملیک با رواج مانور همنامش و تثبیت آن در فرهنگ آمریکا، به فکر نوآوری‌های بیشتر افتاد. او تصور می‌کرد که تکنیکش باید برای پاک کردن ریه‌ها از ترشحات مخاطی در حین حمله آسم به کار رود و برای احیای قلبی- ریوی افراد غرق‌شده هم سودمند است- اما این ادعاها بعدها بوسیله صلیب سرخ آمریکا و انجمن پزشکی آمریکا رد شد.
هایملیک با طرفداری از مالاریادرمانی، اینکه تب‌های بالای ناشی از مالاریا باعث تحریک دستگاه ایمنی به اندازه‌ای می‌شود که می‌تواند به درمان بیماری‌های مانند ایدز یا سرطان بینجامد، اعتبارش را بیشتر خدشه‌دار کرد.
مراکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا این نظریه را رد کردند، اما مالاریادرمانی بر روی انسان‌ها که با هدایت هایملیک در مکزیگ، چین و ِآفریقا انجام شد. بعدها آزمایش این شیوه بر روی انسان‌ها به شدت مورد انتقاد سازمان‌های بین‌آلمللی از جمله سازمان جهانی بهداشت قرار گرفت.
دکتر ادوارد پاتریک، یک همکار قدیمی هایملیک که در سال ۲۰۰۸ درگذشت، در سال ۲۰۰۳ در بیانیه‌ا مدعی شد که او به همان اندازه هایملیک در ابداع شیوه ضدخفگی دخیل بوده است.
هایملیک همچنین مخترع دریچه‌ای برای درن یا لوله مایع‌گذر قفسه سینه بود که از وارد شدن هوا به قفسه سینه بیماران دچار تروما و سوانح جلوگیری می‌کند و به نام خود او خوانده می‌شود.