وبدا نوشت:امروزه با توسعه شهرنشینی و حرکت جوامع به سوی صنعتی شدن، شاهد تاثیر عوامل تنش‌زای عصبی هستیم که موجب بروز بیش از پیش اختلالات عصبی می‌شوند. در ایران نیز در صورت عدم پیش بینی تمهیدات و زیرساخت‌های مراقبتی بیماران اعصاب و روان، شاهد ناامنی در ابعاد فردی و بطور فراگیر در سطح جامعه خواهیم بود.
در حوزه روانپزشکی علاوه بر کمبودهای عمومی و فرسودگی تخت های بیمارستانی، به دلایلی مانند بی‌بضاعتی بیماران مزمن روان، فقدان اهتمام لازم متولیان امر رفاه اجتماعی، تحت پوشش قرار نگرفتن خدمات عمده این حوزه از سوی بیمه‌ها، عدم سودآوری فعالیت و سرمایه گذاری در ساخت بخش روان و... نه تنها مورد استقبال سرمایه گذاران بخش خصوصی واقع نشده بود بلکه مدیریت بخش دولتی در دوران گذشته، از پاسخگویی و ورود به این موضوع، طفره می‌رفتند.
در مسیر اجرای طرح تحول نظام سلامت به بیماران مبتلا به بیماری‌های روانپزشکی به عنوان یکی از محروم‌ترین اقشار جامعه، نگاه و توجه ویژه ای شد بگونه ای که مجریان این طرح، با اولویت بخشی به حوزه اعصاب و روان و فراهم آوردن منابع مورد نیاز، نسبت به ایجاد زیرساخت‌های پیشگیری و مراقبت‌های درمانی این بیماران، اقدام کردند.
ارائه خدمات بهداشتی به ویژه در حاشیه شهرها در قالب طرح تحول سلامت، عاملی شد تا نظام مراقبت‌های روانپزشکی به سطح یک خدمات بهداشتی و درمانی در سطح مراکز بهداشتی برده شود و تا کنون بیش از 800 کارشناس سلامت روان به کار گرفته شدند تا بتوانند به مردم، خدمات ارزشمندی را ارائه داده و موجب کاهش آسیب‌های اجتماعی شوند.
در مدتی کوتاه و با عزم و تلاش فراوان، بیش از 1000 تخت روانپزشکی و توسعه امکانات جنبی و وابسته احداث شد که در مقایسه با 9527 تخت فعال کنونی(شامل 7566 تخت دولتی و 1961 تخت بخش خصوصی) شاهد افزایش مناسبی در نظام مراقبت‌های بالینی حوزه روانپزشکی خواهیم بود. این میزان گسترش زیرساخت‌ها به ویژه در مناطق محروم و کمتر برخوردار کشور در مقایسه با امکانات محدود کنونی، انقلابی در حوزه روانپزشکی کشور محسوب می‌شود.
در ماه‌های پایانی سال 95 بطور همزمان در سطح 31 دانشگاه علوم پزشکی کشور، 58 شهرستان و 66 بیمارستان، تخت‌های جدید روانپزشکی افتتاح می‌شود، یکی از مهمترین ویژگی‌های این تخت‌ها، این است که در زیر مجموعه بیمارستان‌های عمومی کشور ایجاد شده اند تا ضمن کاهش بار منفی حضور بیماران در مراکز خاص نگهداری بیماران مزمن روان، آنها بتوانند از سایر امکانات مراقبتی سلامت بهره کافی و وافی را ببرند.
امید است که توسعه زیرساخت‌های حوزه روانپزشکی و حمایت‌های مادی و معنوی از بیماران مزمن روان، در دولت‌های آینده با مشارکت و همراهی مجلس شورای اسلامی در دستور کار قرار گیرد تا مظلوم‌ترین بیماران، به خدماتی شایسته دسترسی داشته باشند.