در اين بناها، ورود با فرايندي همراه مي‌شود كه محرميت و خاص بودن فضا را به مخاطب القا كند. مخاطب از ورودي عبور مي‌كند، وارد فضاي كم‌نور هشتي مي‌شود و بعد دالان را پشت سر مي‌گذارد. بدين گونه آمادگي لازم براي مواجهه با فضاي پيش رويش را پيدا مي‌كند. در بناهاي خاص مانند مساجد بزرگ، بخشي به اين سلسله مراتب فضايي اضافه مي‌شود كه در خانه‌ها وجود ندارد. در مسير دالان پيچ در پيچ ورودي، ديوار مشبكي از سنگ يا آجر، تصويري از صحن مسجد را به مخاطب نشان مي‌دهد بدون اينكه امكاني براي دسترسي به حياط مسجد در آن نقطه وجود داشته باشد. انگار كه بخواهد در ميانه مسير به عابر سردرگم قوت قلب بدهد كه اين راه كه مي‌روي به بيراهه نيست و به همان صحن پرنور و روشن ختم مي‌شود. انگار آن شوق ديدار كه از اين تصوير چندپاره در دل مخاطب مي‌رويد نيز بخشي از همين سلسله مراتب فضايي است. حالا عابر سردرگم به جايي رسيده كه بايد بداند راهش به كجا ختم مي‌شود. بايد قدم‌هايش را استوار بردارد و به گشايشي كه در انتهاي مسيرش هست، ايمان بياورد.
تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۳۹۵ - ۱۱:۲۷
همشهری دو - شیدا اعتماد: یکی از عناصری که بخشی از معماری سنتی ما بوده، سلسله مراتب است.