اما همين روزگار، تلخ و شيرين بسيار دارد و اساس زندگي بر همين گردش ايام است. پيروزي‌ها و شكست‌ها هريك پنجره‌اي به روي آدمي مي‌گشايند تا زندگي را از افقي برتر و بهتر ببيند، از شكست‌ها پند گيرد و از پيروزي‌ها بهره برد. امام علي(ع) چه زيبا ترسيم كرد: روزگار 2 روز است، روزي به سود و روز ديگر به زيان؛ در روز نيكبختي طغيان نبايد كرد و لگام اسب سركش نفس را در اختيار گرفت و در روزگار سختي نيز بايد شكرگزار بود.
روزهايي كه گذشت حادثه‌اي اتفاق افتاد كه دل‌ها را به رنج آورد. در قلب تهران ساختماني قديمي فرو ريخت و كساني در اين حادثه در اوج فضيلت ايثار جان خويش را در كف دست نهادند و اوج مروت و مردانگي را آفريدند. آنها فضيلت ايثار را با تمام سختي‌هايش به جان خريدند و از رذيلت انحصارطلبي رها گشتند.زندگي براي آنها هم زيبا بود، اما در اوج مروت نقطه رهايي را برگزيدند و به‌سوي آن پرواز كردند و تمثيلي زيبا از انسانيت را به تماشا گذاشتند. پنجره‌اي كه اين حادثه بر ما گشود، صرف‌نظر از سختي‌ها و مشقت‌هايي كه داشت و درس‌ها و عبرت‌هايي كه بايد مورد توجه قرار گيرد؛ افقي نوراني را ترسيم كرد. اميرمومنان در وصف تقواپيشگان جملاتي نغز بر زبان رانده است. يكي از صفات آنان اين است كه خود را به رنج و زحمت مي‌اندازند تا آسايش و راحت را براي ديگران بيافرينند. پرواپيشگان در اوج تنگدستي نيز بخشنده بوده‌اند و آنگاه كه قدرت نصيبشان بود، بزرگوارانه مي‌بخشيدند و اين دو خصلت، كمال ايثار است.
چه بسيار مردم ايران زمين در تنگناهاي تاريخ و گذرگاه‌هاي صعب، اين نقطه اوج را با خط زيباي ايثار بر صفحه تاريخ قلمي كردند و اين پرواز ققنوس‌وار آتش‌نشان‌هاي جان بر كف كه فضاي آبي آسمان را گلگون كردند، بدون ترديد آخرين نخواهد بود. اين نيز برگي ديگر از دفتر دليري‌ها و ايثارگري‌هاي ايثارگران است. رحمت خدا بر آنان و همه شهيدان گلگون‌كفن راه رستگاري باد. امام علي(ع) فرموده‌اند: بهترينِ مردم، كسي است كه در تنگ دستي‌اش ايثارگر و شكيبا باشد. (ميزان الحكمه)