جالب است، نه؟ شايد مهم‌ترين دليل آن، سختي صبوري و مقاومت در برابر مشكلات باشد و شايد هيچ كار ثوابي به اندازه صبر در برابر گرفتاري‌ها و مشكلات سخت نباشد. به‌خاطر همين است كه اميرمومنان عليه‌السلام موقعيت صبر نسبت به ايمان را مانند موقعيت سر نسبت به بدن مي‌دانند.
صبر در برابر مشكلات و مصايب تنها يكي از انواع صبر است. 2نوع ديگر صبر، يعني صبر در راه اطاعت از خالق و صبر در خودداري از گناهان نيز وجود دارد. ممكن است سؤال شود كه اين اجر بزرگ و بي‌حساب الهي براي كداميك از انواع صبر درنظر گرفته شده است؟
به‌نظر مي‌رسد كه در آيه فوق، ذكر صابران به‌طور مطلق و مقيد نكردن آن به هيچ‌كدام از انواع صبر، نشان از آن دارد كه اين پاداش شامل تمامي انواع صبر و صابران مي‌شود. ممكن است صبر در برابر مصايب دنيا، به‌خصوص صبر در مقابل اذيت‌هاي دشمنان اسلام، نوع تام و كامل صبر باشد؛ اما اجر بي‌حساب و كتاب مذكور در آيه، مخصوص به آن نبوده و شامل ساير انواع صبر هم مي‌شود. بنابراين اجر صابران، هرگز برابر با عملشان نيست و به‌مراتب بيشتر از آن و فراتر خواهد بود. از رسول خدا(ص) نقل است كه وقتي در قيامت، ميزان اعمال نصب و نامه اعمال بندگان باز مي‌شود، براي اهل بلا كه همان صابران باشند، نه ميزاني نصب مي‌شود و نه نامه عملي بازمي‌گردد. معناي اين حرف آن است كه صابران نيازي به نامه عمل و كارنامه ندارند؛ چرا كه با تمام كمي و كاستي‌هاي كارنامه، نمره ممتاز را از آن خود كرده‌اند.
با اين اوصاف آيا روا نيست با تمام سختي و طاقت فرسايي صبر، زير بار آن برويم و چشم به اجر بي‌منتهاي آن بدوزيم و دل به خدا و پاداش آخرت ببنديم؟ آن وقت است كه دنيا چيزي شبيه بهشت خواهد شد... هم براي خودمان هم براي دور و بري‌هايمان ....