تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۳۹۵ - ۰۷:۲۰

همشهری دو - مهیار زاهد: با ورود به اسفند ماه، روزها به شماره می‌افتند. هر روز می‌شماریم که چند روز دیگر مانده تا عید. هرچه بیشتر به پایان این‌ ماه آخر نزدیک می‌شویم شمارش هم دقیق‌تر و جزئی‌تر می‌شود تا آنجا که در آخرین روزها، کار به ساعات باقیمانده و دقیقه‌ها هم می‌کشد.

اما طي اين لحظه‌شماري شايد بيش از حد به عيد چشم بدوزيم و از اصل ماجرا غافل بمانيم. شايد تجربه كرده‌ باشيد كه با گذشتن از لحظه تحويل سال، حس غريبي آدم را فرا مي‌گيرد؛گويي مدت‌ها منتظر يك اتفاق عجيب و غريب و خيلي بزرگ بوده‌ايم كه حالا به سادگي با يك تبريك سال نو به پايان رسيده و اتفاق خاصي هم رخ نداده! روزهاي اسفند، گاه حتي از روزهاي تعطيلات نوروزي نيز جذاب‌تر و پر انرژي‌تر هستند. شايد بد نباشد كه دست‌كم امسال با خودمان تمرين و از اين روزها بيشترين استفاده را بكنيم. مي‌توان از اين شور و نشاطي كه به‌صورت جمعي در كل كشور و شهر احساس مي‌شود لذت برد. مي‌توان در شهر و خيابان‌ها قدم زد و از اين همه جنب‌وجوش به وجد آمد و لذت برد. مگر چندبار در طول سال پيش مي‌آيد كه زندگي با اين شدت و حدت در خيابان‌ها، فروشگاه‌ها و... در جريان باشد؟ همين كه خانواده‌ها را مي‌توان در كنار هم تماشا كرد كه ‌ به خريد آمده‌اند و به تك تك فروشگاه‌ها سركشي مي‌كنند نعمت كمي نيست. يا وقتي ذوق و شوق كودكان را مي‌توان مشاهده كرد كه آشكارا مي‌خندند و از خريد‌هاي جديدشان كيف مي‌كنند ديگر چطور مي‌شود غمگين بود؟ اما بزرگ‌ترين اتفاقي كه طي سال‌هاي اخير و با نزديك شدن به پايان سال رخ مي‌دهد احساس همدلي و مهرباني مردم با يكديگر و نيازمندان است. چطور مي‌شود طي اين روزهاي فوق‌العاده، با گروهي از نيكوكاران مثلا براي تهيه و توزيع لباس عيد كودكان نيازمند همراه شد و حظي دوچندان نبرد؟ يا چطور مي‌شود براي مناطق محروم، وسايل و خوار بار تهيه كرد و فرستاد و از نتيجه آن لذت نبرد؟ اينگونه است كه مي‌توان گفت چند هفته باقيمانده به سال جديد، چنان ظرفيتي از خوبي و شادي در خود دارد كه در خود نوروز نمي‌توان تجربه‌اش كرد.