آویشن سرشار از اسانس‌های روغنی است که از سالیان پیش برای درمان بیماری‌های مختلفی مانند آنفلوانزا، صرع و غیره استفاده شده است. در قرون وسطی، مردم عادت زیادی به مصرف آویشن داشتند و آن را با اسطوخودوس مخلوط کرده و کف کلیسا را می‌پوشاندند تا بوی بد از بین برود. در ادامه مروری کوتاه داریم بر خواص این گیاه دارویی فوق العاده.
- خواص آویشن
اسانس‌های روغنی موجود در آویشن به ویژه تیمول خواص درمانی دارند و ضدویروس، ضدانگل و ضدعفونی کننده هستند.
استفاده منظم از این گیاه در پیشگیری از برخی بیماری‌ها مانند آنژین مؤثر است. علاوه بر این به نظر می‌رسد که آویشن به بهبود وضعیت سلامتی در برخی بیماری‌ها مانند لوپوس، ام اس و همچنین بیماری هاشیموتو (نوعی التهاب مزمن تیروئید) کمک می‌کند. بنابراین به نظر می‌رسد که نوشیدن روزانه یک فنجان چای آویشن مفید است.
آویشن همچنین منبع آهن و ویتامین K است. آهن برای حمل اکسیژن به بافت‌ها و ساخت گلبول‌های قرمز خون ضروری است و ویتامین K نقش مهمی در انعقاد خون و ساخت استخوان دارد.
آویشن برای مقابله و پیشگیری از مشکلاتی مانند التهاب لثه، لارنژیت، آسم، عفونت‌ها و زخم‌های گلو و التهاب دهان نیز مفید است
برخی مولکول‌های موجود در آویشن نیز اثراتی در مقابله با برخی سرطان‌ها دارند. آویشن حاوی اسیدهای چرب امگا 3 و دیگر ترکیبات مفید است و مصرف منظم آن برای عملکرد خوب مغز، کلیه‌ها و قلب مفید است.
اسانس‌های گیاهی آویشن خواص خلط آوری دارند و به همین دلیل به تمیزی و باز کردن برونش‌ها کمک می‌کنند.
در نهایت اینکه آویشن برای مقابله و پیشگیری از مشکلاتی مانند التهاب لثه، لارنژیت، آسم، عفونت‌ها و زخم‌های گلو و التهاب دهان نیز مفید است.
البته این مورد را هم در نظر داشته باید کسانی که فشار خون بالا دارند و دچار پرکاری و یا کم کاری تیروئید هستند و همچنین زنان باردار باید در مصرف آویشن احتیاط کنند.
- روش تهیه و استفاده از چای آویشن
به یک مشت آویشن، آب و قوری برای دم کردن نیاز دارید. به این ترتیب که برای هر لیوان آب، 2 قاشق چای‌خوری گیاه آویشن خشک بریزید. اگر گیاه تازه در اختیار دارید از میزان بیشتری استفاده کنید. کمی بعد از جوش آمدن آب، آن را روی آویشن بریزید. در قوری را ببندید و اجازه دهید به مدت 5 دقیقه دم بکشد. چایتان را صاف کرده و میل کنید. بهتر است این کار را صبح انجام دهید.
منبع:تبيان