با اين حساب ما به سمت نابودي كامل درختان پيش مي‌رويم و درمدت زماني كم يا زياد همه درخت‌ها را از دست خواهيم داد. هر نقطه‌اي كه پوشش گياهي داشته باشد در حال آسيب‌ديدن است. جنگل‌هاي هيركاني حاشيه درياي خزر كه بازمانده از دوره‌هاي زمين شناختي هستند و جنگل‌هاي بلوط كه با آب و هواي سخت خو گرفته‌اند، يا به تيغ برداشت چوب گرفتار مي‌شوند يا اينكه به بلاياي طبيعي تقويت شده به‌دست انسان، تخريب مي‌شوند.
ما اينطور تصور مي‌كنيم كه درختان تنومند سال‌هاي زيادي را از سر گذرانده‌‌اند و به همين دليل نشانه‌اي از اعتبار و صلابت هستند. جالب اينكه با وجود همين تصور هم درخت‌ها را قطع مي‌كنيم و زمين‌هاي خالي شده را ابتدا تبديل به زمين كشاورزي و بعد به مسكوني تبديل مي‌كنيم. عده‌اي هم مستقيما درخت و بوته‌ها را مي‌تراشند و به جاي آنها ويلا مي‌سازند. از آن سو باغ‌هاي درون شهر‌ها هم به بهانه‌هاي گوناگون از بين مي‌رود و به‌جاي آنها برج‌هاي بلند مرتبه ساخته مي‌شود. مدتي كه مي‌گذرد تمام يك منطقه بزرگ تبديل به شهر و شهرك مي‌شود و ساكنان آن تقاضاي فضاي سبز مصنوعي مي‌كنند تا خشكي و سختي ساختمان‌ها را كمي قابل تحمل كند.
مانند بسياري از اقوام ديگر، ايرانيان باستان به درخت احترام مي‌گذاشتند؛ زيرا آن را داراي نيروي جاودانگي مي‌دانستند. اينكه تصور مي‌شد برخي از درختان اساطيري ارمغاني از بهشت هستند نيز به همين دليل بود. محترم بودن درختان باعث مي‌شد كه قطع‌كردن آنها كاري بدشگون شمرده شود و درخت افكن را به بلا و مكافات دچار كند. در مقابل اين كار، درخت نشاندن قرار مي‌گيرد كه در آن انسان فاني، موجود زنده‌اي را از خود به يادگار مي‌گذارد كه مي‌تواند سال‌هاي سال پس از او همچنان عمر كند. جزئيات توصيف درخت سروي كه در خراسان كاشته شده بود، اينكه چطور پناهگاه حيوانات بود، حرص خليفه بغداد براي تصاحب مرگبار آن و اينكه با افتادن درخت چه حوادثي رخ داد، [نگاه كنيد به: تذكره همين صفحه]مجموعه كاملي از تصور نياكان ما درباره طبيعت و البته پيش‌بيني هراسناكي از خراب‌كردن آن است.
اینها همه در زمانی بود که درخت‌ها را به ضرب تبر و اره قطع می‌کردند و ابزار‌های گوناگون و قدرتمند زمان ما برای از ریشه کندن و بردن درختان ساخته نشده بود. هشدار درباره قطع کردن سرو متبرکی بود که حیوانات اهلی و وحشی به آن پناه می‌بردند. امروزه می‌توان همه درختان را بخشی از نیروی حیات بخش جهان دانست و قطع کردن هریک از آنها را به معنای نابودکردن بخشی از هدیه بهشت به زمینیان به شمار آورد.