سوم شعبان، ميلاد اختر تابناكي است كه پرده تاريكي ظلم را دريد و سايه شوم جهل را از سر جهانيان كنار زد. سوم شعبان بيشتر و پيش‌تر از آنكه سوم شعبان باشد، دهم محرم است! همانگونه كه پيامبر اكرم(صلي‌الله عليه و آله) در اين روز داستان عاشورا را زمزمه كرد. به‌گونه‌اي كه حتي دعاي روز سوم شعبان هم مرتبط با دهم محرم است!
اما مگر اين مولود چه تغييري در جهان به‌وجود مي‌آورد كه نه‌تنها سوم شعبان بلكه تمامي تقويم را براي تماشاي عظمتش به عاشورا مي‌كشاند؟ چگونه است كه مولود اين روز تمام تاريخ را به انزوا كشانده است؟ آري، سخن از يك انسان عادي نيست كه روزي ديده به جهان گشايد و روزي ديدگانش را فروبندد. سخن از مردي است كه در چنين روزي ديدگانش را به جهان گشود و روزي را رقم زد كه پلك خسته جهان را از غفلتي طولاني بيدار كرده و چشمان جست‌وجوگر مخلوقات را از شگفتي و عظمتش مبهوت و متحير، به‌خود خيره ساخته است!
كسي كه در هر عرصه‌اي چنان تحولي عظيم پديد آورد كه چراغ‌هاي كوچك را توان عرض‌اندام با خورشيد عالم‌تابش نماند! در عرصه سياست تمام معادلات ديپلماتيك بشري را با علامت سؤال‌هاي بي‌پايان به چالش كشانده است! ملت‌هايي كه مبناي سياستشان را با روش او هماهنگ كرده‌اند، سلطه بلندمدت استعمار را خاتمه داده و آزاد شده‌اند. و در عرصه فرهنگ، مكتبي را بنا نهاده است كه نه‌تنها خود را بلكه هر آن كس را از او پيروي مي‌كند جاودانه خواهد كرد. دست ميليون‌ها انسان را كه به زندگي حيواني رضايت داده بودند را گرفت و پروراند تا جايي كه خداوند آنان را براي خود برگزيد! او براي انقلاب آمده بود؛ انقلابي در ارزش‌هاي تحريف شده. انقلابي كه فرياد مي‌زند: براي دستيابي به حقيقت بايد دل را از چنگال مال رها كرد، جان را فدا و آبرو را به قربانگاه برد؛ انقلابي كه مي‌گويد نه‌تنها سايه خيالي جنگ، بلكه شمشير‌هاي آخته نيز نبايد موجب عقب‌نشيني از مسير حقيقي شود.آري اين همان روزي است كه جرقه انقلابي عظيم زده شد و اين جرقه سال‌ها بعد تبديل به آتشي شد كه زمستان سرد و تاريك جهالت را نور و گرما بخشيد و آتش‌اش در قلب حق‌طلبان جهان لحظه‌اي از اشتعال نايستاده.