بعدها او را در خواب ديدند و از او پرسيدند: خداوند با تو چه كرد؟ گفت: خدا مرا آمرزيد، ولي حساب و كتاب، بسيار دقيق بود تا جايي كه روزي جلوي در دكان رفيقم كه گندم‌فروشي داشت، روزه‌دار نشسته بودم. هنگام افطار كه شد يك دانه از گندم‌هاي او را برداشته و با دندان خود، به دو‌نيم تقسيم كردم. در اين موقع به خاطرم آمد كه گندم از من نيست و لذا آن دانه شكسته را روي گندم‌هاي ديگر انداختم. حسابرسي به‌گونه‌اي بود كه از كارهاي نيكم به اندازه نقص ارزش يك دانه گندم، كاسته شد!
اهميت آخرت‌انديشي و معادباوري به اندازه‌اي است كه حدود يك سوم از آيات قرآن به آن اختصاص داده شده است. درواقع ما فقط چند صباحي در دنيا زندگي مي‌كنيم تا با وجود يا نبود نعمت‌هاي الهي امتحان شويم و به سراي هميشگي خود برگرديم. از سياق روايات چنين برداشت مي‌شود كه خدا بنده خوبش را با مشكلات و كمبود‌هايي امتحان مي‌كند تا او براي رفع حاجات خود به درگاه خدا پناهنده شود اما خداوند بنده متكبر و سركش خود را با نعمت و ثروت فراوان مي‌آزمايد تا او در اين امتحان دشوار با فراموش كردن شكرگزاري و خشوع به درگاه الهي، سزاي عمل خود را ببيند. لذا حضرت علي عليه السلام مي‌فرمايند: هـر گـاه ديـدي خـداوند با وجود گناهان، پيوسته به تو نعمت مي‌دهد، به هوش باش كه آنها براي تو نوعي غافلگيري و مرگ ناگهاني است؛ يعني مواظب باش تا در حال كفران نعمت به سر نبري كه مرگ بسيار نزديك است.
يكي از آثار مثبت آخرت انديشي، صبوري و آرام زيستن است. به راستي اگر باور كنيم كه عمر ما در اين دنيا نهايتا حدود 100سال خواهد بود درحالي‌كه براي زندگي اخروي ما پاياني ترسيم نشده است، در مقابل كمبودهاي جسماني و اقتصادي در اين دنيا، از خود بردباري و قناعت نشان خواهيم داد.
عاقبت نگري در كارها، از ديگر محاسن توجه به معاد است. براي نمونه اگر كسي با اعتقاد به حسابرسي روز قيامت، به عاقبت قاچاق كالا و دريافت مزاياي نجومي انديشه كند، هيچگاه به چنين مفاسدي آلوده نخواهد شد چراكه مي‌داند با عمل او، جواني از كار بيكار مي‌شود و خود را مسبب بي‌ايماني ناشي از فقر جوان مي‌بيند. در همين راستا مي‌توان به فرمايش مولا علي عليه السلام اشاره كرد كه هر كس در عاقبت كار انديشه كند، از عذاب آخرت درامان مي‌ماند.