براساس گزارش ساينس الرت، كشف چگونگي كشت اندام‌هاي جايگزين براي بدن انسان مي‌تواند دانش پزشكي را دگرگون سازد. چنين موفقيتي مي‌تواند به صف‌هاي طولاني انتظار دريافت عضو اهدايي پايان دهد و جان هزاران نفر را در سال از مرگ ناشي از نبود عضو قابل پيوند نجات بخشد.
محققان دانشگاه موناش در استراليا با مطالعه روي زبرافيش‌ها، گونه‌اي از ماهي‌هاي كوچك و بومي در جنوب شرق آسيا، كه به دليل شباهت‌هاي بيولوژيكي همواره به عنوان مدلي براي انسان مورد استفاده قرار گرفته‌اند، موفق به كشف ارتباط ميان پروتئين Meox1 و بهبود رشد ماهيچه‌ها شده‌اند.
زبرافيش‌ها مانند انسان دو چشم، يك دهان، و يك مغز، ماهيچه، خون و استخوان و دندان دارند. شباهت‌هاي اندامي ميان انسان و اين ماهي فراوان است از جمله كليه و قلب و 70 درصد از ژن‌هاي انسان را مي‌توان در زبرافيش‌ها نيز يافت.
محققان از گذشته روي رشد ماهيچه‌ها در آزمايشگاه تحقيق كرده‌اند اما چگونگي رشد ماهيچه‌ها توسط سلول‌هاي بنيادين درون بدن تا به امروز ناشناخته باقي مانده‌بود. در مطالعه جديد محققان شواهدي از رانش كلونالي را در زبرافيش‌ها كشف كردند، پديده‌اي كه به واسطه آن سلول‌هاي بنيادين به صورت اتفاقي تقسيم و رشد پيدا نمي‌كردند، در عوض تعداد مشخصي از سلول‌هاي بنيادين با هدف كمك به رشد ماهيچه‌ها ايجاد مي‌شوند.
به بياني ديگر، تنها چند سلول بنيادين مشخص براي ايجاد بافت اندامي مورد استفاده قرار مي‌گيرند و پروتئين Meox1 به انتخاب شدن اين سلول‌ها كمك مي‌كند. كشف اين پروتئين به آن معني نيست كه دانشمندان ديگر مي‌توانند در صورت نياز قلب و كبد توليد كنند، اما اكنون درك بهتري از عملكرد عناصر مولكولي در توليد نسوج درون بدن به دست آورده‌اند.
به گفته محققان درك چگونگي رشد اندام‌ها تحت سلطه سلول‌هاي بنيادين آخرين مرز بيولوژي تكاملي خواهد بود.