البته اگرچه نتيجه نهايي بهدست نيامده است اما آنچه در اين بررسيها و بحثها در مورد محصولات تراريخته بهدست آمد موضع احتياط بود. ضمن اينكه، تاكنون هم فقط براي سويا و ذرت مجوز صادر شده است كه البته بايد به اين نكته اشاره كرد كه صدور مجوز براي اين محصولات 2شرط دارد؛ اول اينكه حتما بايد در كشور توليدكننده مصرف شوند و همچنين بايد گواهي بينالمللي ايمني داشته باشند. به همين دليل نبايد از اسم تراريخته ترسيد. به هر حال گياهان تراريخته يا دستكاري ژنتيك شده، گياهاني هستند كه با تغييراتي در ژن آنها برخي خواص گياه سابق از دست ميرود يا اينكه خواص جديدي بهدست ميآيد، اغلب اين تغييرات معمولا با هدف مقابله با آفات گياهي، افزايش بهرهوري، توليد بيشتر يا با كيفيتتر صورت ميگيرد. البته قبول داريم كه براي اين تغييرات ژنتيك در كنار موافقان، مخالفان سرسخت هم در حال فعاليت هستند اما توليد محصولات تراريخته يا دستكاري ژنتيك شده بهعنوان يكي از عرصههاي نوين دانش بشري طرفداراني هم دارد. كساني معتقدند بايد از دانش و علم روز دنيا استفاده كرد؛ بهخصوص زماني كه جهان با كمبود غذا مواجه است و توليد بيشتر و با كيفيتتر محصول ميتواند ابزاري براي مقابله با اين نگراني باشد.
در دو سوي اين طيف يعني در ميانه بين مخالفان تراريخته كه آن را تهديدي براي سلامت بشر و محيطزيست ميدانند حتي اگر اكنون دليل علمي براي آن نباشد و آن سوي طيف كه موافقان سرسخت استفاده از تكنولوژيهاي روز دنيا هستند، گروهي نيز هستند كه به روش احتياطآميز معتقدند و ميگويند نه رد كامل و نه قبول بيقيد و شرط. اين محصولات درصورتي كه تأييديههاي علمي بينالمللي را داشته باشند و در كشور توليدكننده براي مردم خودشان استفاده شود، با كنترل آن توسط دانشمندان داخلي ميتواند مورد استفاده قرار گيرد. به هر حال آنچه در كشور ما هماكنون درباره اين موضوع وجود دارد اين است كه هر محصولي كه بهطور قانوني و رسمي در بازار كشور موجود باشد، مشكلي نداشته و تأييديههاي مربوطه را اخذ كرده است. همچنين آزمايشگاه مركزي در مورد محصولات تراريخته وجود دارد كه مورد تأييد سازمان بهداشت جهاني است و همينطور درصورت لزوم از مراكز بينالمللي در اين خصوص استفاده ميكنيم. ضمن اينكه در داخل كشور محصول انبوه تراريخته براي كشت نداريم و از همه مهمتر اينكه نظارت كامل و كافي بر محصولاتي كه وارد كشور ميشوند، داريم و هر محصول نيز در جاي خود مصرف ميشود.