براساس گزارش ساينس الرت، اين برچسب طبي از مجموعه‌اي از سوزن‌هاي بسيار ريز برخوردار است كه مي‌توانند نانوداروهايي را وارد بدن كنند، و اگرچه اين برچسب هنوز روي بدن انسان آزمايش نشده‌است،آزمايش‌هاي انجام شده روي موش‌ها نشان داد برچسب‌ها مي‌توانند 20 درصد از چربي‌هاي بدن را كاهش دهند.
اين ابداع دانشمندان دانشگاه كلمبيا و كاروليناي شمالي، اين برچسب‌هاي پوستي نه تنها مي‌توانند در صنعت آرايشي بهداشتي تحولي بزرگ ايجاد كنند،بلكه مي‌توانند روزي در مبارزه با اختلالاتي مانند چاقي و ديابت به كار گرفته شوند.
اين برچسب‌ها براساس شيوه ذخيره‌سازي چربي در بدن عمل مي‌كنند، كه معمولا در قالب دو نوع سلول چربي، سفيد و قهوه‌اي ذخيره مي‌شوند. چربي قهوه‌اي را معمولا با نام چربي خوب مي‌شناسند زيرا به سرعت تجزيه شده و گرما توليد مي‌كند، به همين دليل نوزادان مقدار زيادي چربي قهوه‌اي در بدن دارند تا از آن به عنوان منبع انرژي كوتاه‌مدت و تنظيم دماي بدن استفاده كنند.
اما اين چربي در بدن بزرگسالان بسار كم است و در عوض چربي‌هاي سفيد در آن رسوب مي‌كنند، چربي‌هايي كه منبع طولاني انرژي بوده و به راحتي از بين نمي‌روند.
در سال‌هاي اخير مطالعات زيادي روي انواع چربي‌هاي بدن انسان انجام گرفته و در يكي از جديد‌ترين موارد، محققان به فرايندي به نام قهوه‌اي سازي برخوردند كه مي‌توان آن را در بدن فعال ساخت. اما اين رويكرد از نظر سلامت با مشكلاتي همراه است. به گفته محققان اين فرايند كه توسط قرص يا تزريق در بدن فعال مي‌شود، بر كل بدن اثر مي‌گذارد و مي‌تواند عوارض جانبي مانند دل‌درد، افزايش وزن، و مو برداشتن استخوان در پي داشته‌باشد.
اما برچسب جديد مي‌تواند داروي فعالسازي فرايند قهوه‌اي سازي را مستقيم به بافت چربي برساند، به اين شكل از عوارض جانبي دارو خبري نخواهد بود. محققان در آزمايش اين تكنيك از دو نوع داروي قهوه‌اي سازي به نام‌هاي روسيگليتازون و ماده‌اي شيميايي به نام CL316243 استفاده كردند.
اين داروها درون نانوذراتي در ابعاد 250 نانومتر گنجانده شدند و برچسب به اين نانوذرات آغشته شد. زماني كه برچسب ريزسوزن‌ها به بدن چسبيده مي‌شود،از نانوذرات از مسير خراش‌هاي ايجاد شده در پوست وارد بدن شده و چربي‌هاي آن منطقه را به چربي قهوه‌اي تبديل كرده و از بين مي‌برد.
آزمايش اين برچسب روي موش‌ها نشان داد بخشي از بدن موش كه برچسب حاوي دارو را دريافت كرده‌بود، 20 درصد كاهش چربي داشته‌است. ميزان قند ناشتا در بدن اين موش‌ها نيز پايين‌تر از ميزان قند در بدن موش‌هايي بود كه تحت درمان قرار نگرفته‌بودند. علاوه بر اين ميزان اكسيژن درون بدن موش‌هاي درمان شده نيز بالاتر از موش‌هاي گروه كنترل بود.
هنوز مشخص نيست استفاده از اين برچسب‌ها در بدن انسان نتيجه‌اي مشابه درپي داشته‌باشد، از اين رو براي تاييد يا رد تاثير اين تكنيك به تحقيقات بيشتري نياز خواهد بود.