به گزارش ایرنا به نقل از دیلی میل، پیش از این گفته می‌شد توهم یکی از پیامدهای استفاده درازمدت از داروهای درمان کننده پارکینسون است؛ اما معلوم نبود چطور این داروها مغز مبتلایان به پارکینسون را تغییر می‌دهد.
در مبتلایان به پارکینسون ارتباط میان بخش‌های مختلف قطع می‌شود اما این قطع ارتباط عصبی در بیماران دارای توهم بیشتر است.
گروهی از محققان در مرکز پزشکی دانشگاه وی یو آمستردام هلند، پی بردند که در بیماران مبتلا به پارکینسون و توهم، ارتباط بخش‌هایی از مغز نیز که مسئول پردازش اطلاعات بصری و تمرکز هستند، قطع شده است.
بر پایه این گزارش، بیماری پارکینسون به خودی خود موجب مرگ سلول‌های عصبی می‌شود به ویژه سلول‌هایی که پیام رسان عصبی دوپامین را آزاد می‌کنند. دوپامین سیگنال‌هایی را در مغز منتقل می‌کند که علاوه بر دیگر کاربردها، حرکت را هم کنترل می‌کنند. تحلیل رفتن این سلول‌ها مهم‌ترین علامت بیماری پارکینسون را پدید می‌آورد: نداشتن کنترل و لرزش هنگام راه رفتن و صحبت کردن.
داروهایی مانند آگونیست‌های دوپامین معمولا به عنوان راهکاری برای درمان پارکینسون از طریق افزایش سطح دوپامین خون در مغز تجویز می‌شوند.
ما دوپامین فقط در تعادل بخشی حرکات انسان‌ها نقش ندارد بلکه تنها بخشی از وظایفش در سیگنال‌های عصبی برای حافظه، توجه، حالات روحی، شخصیت و شناخت نیز هست.
بنابراین داروهایی که وضعیت حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون را بهبود می بخشند، می‌توانند منجر به تغییرات رفتاری و شخصیتی در آنها و حتی بروز توهم شوند.
با وجود این، تحقیقات اخیر نشان داده این بیماران حتی بدون استفاده از داروهای آگونیست دوپامین هم به توهم دچار می‌شوند.
دکتر داگمار هپ، محقق سرپرست این مطالعه می‌گوید: توهم‌های بصری در بیماری پارکینسون شایع ولی کم است. همچنین کمتر به آنها توجه می‌شود؛ زیرا به سختی می‌توان تشخیص داد که آیا توهم ناشی از بیماری است یا داروهایی که بیمار برای بهبود پارکینسون مصرف می‌کند.
وی افزود: اغلب مطالعات قبلی مغز بیماران را هنگام انجام اعمال و تکالیف مشخصی بررسی کردند؛ اما توهم ها معمولا با کاهش سطح هوشیاری همراه هستند و موجب می‌شود فرد مبتلا به بیماری پارکینسون از عهده هیچ کاری برنیاید.
هپ و گروه محققان وی در این مطالعه با استفاده از تصاویر ام آر آی مغز افراد مبتلا به پارکینسون و توهم را با مغز مبتلایان به پارکینسون در وضعیت استراحت بررسی کردند.
آنها با این روش توانستند تفاوت‌های موجود در ارتباط بین بخش ها مختلف مغز بیماران را بررسی کنند؛ بدون اینکه بیمار در حال انجام کاری باشد.
تصاویر ام آر آی نشان داد حتی با آن که بیماران مشغول انجام کاری نبودند، مغز مبتلایان به توهم توانایی ایجاد ارتباطات لازم را برای تشخیص اطلاعات بصری و توجه به اتفاقات پیرامون نداشت.
بر این اساس، محققان نتیجه گرفتند: این مطالعه می‌تواند سرنخی برای پیش بینی ابتلای بیماران پارکینسون به توهم باشد؛ یعنی بخش‌های جدید مغز که با هم ارتباط ندارند و در تصاویر ام آر آی مشخص است، می‌توانند به پزشکان این علامت را بدهند که بیمار مبتلا به پارکینسون در حال دچار شدن به توهم نیز هست.