پایین بودن سواد سلامت باعث میشود افراد دچار بیماری‌های مزمن نتوانند به خوبی بیماری‌هایشان را کنترل کنند و سبک زندگی سالم برگزینند. در نتیجه در نهایت وضعیت سلامتشان بدتر خواهد شد و با احتمال بیشتری ممکن است به طور مکرر نیاز به مراجعه به بیمارستان پیدا کنند.
سواد سلامت شامل مهارت‌های ریاضی هم میشود، محاسبه میزان‌های کلسترول و قند خون، اندازه‌گیری میزان دارو هنگام مصرف و درک برچسب‌های تغذیه همه به مهارت‌های ریاضی نیاز دارند.
انتخاب میان طرح‌های بیمه بهداشتی یا مقایسه میزان پوشش داروهای تجویزشده در میان بیمه‌های متفاوت نیاز به محاسبه میزان حق بیمه پرداختی یا میزان فرانشیز (کسر قیمت دارو به‌وسیله بیمه) دارد.
سواد سلامت علاوه بر این مهارت‌های پایه‌ای نیاز به آگاهی از موضوعات بهداشتی دارد. افرادی که سواد سلامت پایینی دارند، اغلب اطلاعات نادرستی درباره بدن و نیز ماهیت و علل بیماری دارند. افراد بدون داشتن چنین دانشی، ممکن است رابطه میان عوامل سبک زندگی مانند رژیم غذایی و ورزش و پیامدهای گوناگون بهداشتی را درک نکنند.
اطلاعات بهداشتی می‌تواند حتی افراد دارای مهارت‌های پیشرفته سواد سلامت را گیج کند.
علم پزشکی به سرعت در حال پیشرفت است. چیزهایی افراد ممکن است در سال‌های مدرسه‌شان درباره بهداشت یا زیست‌شناسی آموخته باشند، اغلب بعدها متروک یا فراموش میشود یا اصولاً ناقص هستند. به‌علاوه اطلاعات بهداشتی معمولاً هنگامی به فرد عرضه می‌شوند که او در موقعیتی تنش‌زا یا ناآشنا (مثلا هنگام دادن خبر دچار بودن به بیماری) قرار دارد و درنتیجه احتمال یادسپاری آن‌ها کم است.