به گزارش خبرگزاری فرانسه حاتمی که در سال ۱۳۰۷ در تهران به دنیا آمد، نخستین کارهای حرفه‌ای خود را با گرفتن عکس‌هایی از وقایع منتهی به سرنگونی دکتر محمد مصدق در کودتای با حمایت آمریکا و انگلیس در سال ۱۳۳۲ انجام داد که در مجله لایف منتشر شدند.
او در طول سال‌های بعدی به عکاسی چهره‌ها و سینما هم روی آورد. او عکاس صحنه فیلم‌های کارگردانان بزرگی مانند وودی آلن، ژان لوک گدار، فرانسوا تروفو و رومن پولانسکی بود و بهترین عکس‌ها از شارون تیت، فی داناوی، الیزابت تیلور، سوفیا لورن، استیو مک‌کوئین، و اینگرید برگمن و نیز گروه بیتل‌ها برداشت.
حاتمی با وجود کارهای برجسته‌اش خودش را در کانون توجه‌ها قرار نمی‌داد و به گفته دوستان نزدیکش مردی محتاط و فروتن بود.
او در سر صحنه فیلم «بچه رزمری» (۱۹۶۸) ساخته رومن پولانسکی با میا فارو، هنرپیشه زن فیلم آشنا شد و مستندی به نام «میا و رومن» از جریان ساخت فیلم تهیه کرد.
حاتمی دوست نزدیک و عکاس شخصی شارون تیت، هنرپیشه سینما و همسر رومن پولانسکی بود که در سال ۱۹۶۸ در هنگام بارداری به همراه چهار نفر دیگر بوسیله گروه «خانواده مانسون» (به رهبری چارلی مانسون که اخیرا در زندانی در آمریکا مرد) به قتل رسید. حاتمی در جریان محاکمه این قتل از جمله شاهدان بود.
حاتمی به عنوان عکاس ویژه مجلات در سر صحنه فیلم‌های «تازه چه خبر پوسی‌کت؟» (۱۹۶۵) با بازی وودی آلن،«تحقیر» (۱۹۶۴) ژان لوک گدار و «فارنهایت ۴۵۱» (۱۹۶۶) فرانسوا تروفو حاضر بود.
او که با بسیاری از رهبران خاورمیانه مانند جمال عبدالناصر و ملک حسین آشنایی داشت، در بازگشت به سیاست، گشایش مجدد کانال سوئز در سال ۱۹۷۴ بوسیله انور سادات، رئیس‌جمهور مصر، پس از جنگ ۱۹۷۳ میان اعراب و اسرائیل را پوشش داد.
شاهرخ حاتمی در روزهای انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ به عنوان عکاس مجله پاری‌ماچ به پاریس رفت و در نوفل‌لوشاتو از امام خمینی (ره) و همراهانش عکس گرفت و همراه ایشان با هواپیمای ایرفرانس به تهران آمد.
او در روزهای منتهی به پیروزی انقلاب به عکاسی ادامه داد و عکس‌های شاخصی از نبردهای خیابانی در روزهای ۲۱ و ۲۲ بهمن گرفت.