14سال پیش، کاراسون دچار درماتیت یعنی التهاب و قرمزی و خارش پوست بدن شده بود، اما او به جای مراجعه به پزشک، شروع به خوددرمانی کرد و از نقره کلوئیدی برای درمان بیماری‌اش استفاده کرد.
او هم نقره کلوئیدی را می‌خورد و هم آن را به صورت موضعی روی پوست بدنش می‌مالید. مصرف این دارو به صورت تدریجی باعث تغییر رنگ پوست آقای کاراسون شد، این تغییر رنگ آن‌قدر تدریجی بود که خود و اطرافیانش تا مدت‌ها متوجه آن نشده بودندتا اینکه دوستانی که چند ماه او را ندیده بودند، متوجه تغییر رنگ شدند و از کاراسون پرسیدند که چه بر سر خود آورده است.
تا قبل از سال 1938، پزشکان به صورت گسترده‌ای از نقره کلوئیدی به‌عنوان یک آنتی‌بیوتیک استفاده می‌کردند. شرکت‌های داروسازی تحت نام‌های مختلفی نقره کلوئیدی را راهی بازار می‌کردند، ولی به سبب گرانی این دارو و همچنین کشف آنتی‌بیوتیک‌های سریع‌الاثر و ارزانی مانند پنی‌سیلین رفته‌رفته استفاده از این دارو متوقف شد.
البته هنوز از نیترات نقره برای پیشگیری از عفونت چشم نوزادان استفاده می‌شود. همچنین کرم‌های حاوی نقره برای درمان زخم‌های سوختگی از یک سده پیش مورد استفاده قرار می‌گیرند.
نقره کلوئیدی با جلوگیری از عملکرد آنزیم‌ها و پروتئین‌های لازم برای ساخته شدن ATP در باکتری‌ها، باعث باکتری‌کشی می‌شود. البته سازمان غذا و داروی آمریکا FDA، نقره کلوئیدی را در درمان هیچ بیماری‌ای مؤثر ندانسته است و آن را تأیید نکرده است.
مصرف نقره کلوئیدی می‌تواند آثار جانبی زیادی در بر داشته باشد. ARGYRIA تغییر رنگ برگشت‌ناپذیر پوست است که در آن پوست به رنگ خاکستری مایل به آبی درمی‌آید. آقای کاراسون به همین عارضه مبتلا شده است. تصور می‌رود این بیماری دائمی و برگشت‌ناپذیر باشد، هرچند درمان با لیزر می‌تواند در درمان آن کمک‌کننده باشد.
نام این بیماری از کلمه یونانی argyros که به معنی نقره است، گرفته شده است. تشنج و مشکلات نورولوژیک، بیماری کلیه، سوء هاضمه، سر درد، خستگی و التهاب پوست از دیگر عوارض ترکیبات نقره هستند.
آقای کاراسون که اخیرا از «ارگان» به کالیفرنیا مهاجرت کرده است، می‌گوید که زندگی با پوست آبی آسان نیست. او مجبور است تا جایی که می‌تواند، از حضور در اماکن عمومی خودداری کند.