براساس گزارش ساينس الرت، محققان با مشاهده واكنش‌هاي ناشي از تجربه در حلزون آموزش نديده پي به موفقيت آزمايش خود بردند. اين آزمايش با هدف درك پايه‌هاي فيزيكي حافظه انجام گرفته‌است و مي‌تواند در زمينه كمك به احياي حافظه‌هاي از دست رفته و كاهش آسيب‌هاي مغزي موثر باشد.
ديويد گلنزمان از محققان دانشگاه كاليفرنيا كه هدايت اين پروژه را به عهده دارد، با هدف درك بهتر پديده‌اي به نام انگرام يا رد عصبي اين آزمايش را به همراه تيمش انجام داد. او معتقد است در آینده نه چندان دور بتوان از RNA برای اصلاح اثرات بیماری آلزایمر یا اختلال استرسی پس از ضایعه روانی يا (PTSD) استفاده كرد.
RNA كه بخشي كليدي از اين فرايند انتقال به شمار مي‌رود، بیشتر به عنوان یک پیام‌رسان سلولی شناخته می‌شود که پروتئین‌ساز است و دستورالعمل‌های DNA را به بخش‌های دیگر سلول می‌برد. محققان اكنون دريافته‌اند كه به غیر از کدگذاری پروتئیني عملکردهای مهم دیگری از جمله تنظیم انواع فرآیندهای سلولی درگیر در رشد و بیماری و انتقال حافظه طولاني‌مدت را نيز به عهده دارد.
پژوهشگران در این بررسی، به دم گونه‌ای حلزون مشهور به اپلیسیا (Aplysia)، شوک‌های الکتریکی ملایمی وارد کردند. حلزون‌ها، پنج شوک دریافت کردند که هر یک 20 دقیقه طول انجامید و 24 ساعت بعد دوباره تکرار شد. شوک‌ها، واکنش دفاعی حلزون را افزایش دادند که واکنشی به محافظت در برابر خطر احتمالی است. هنگامی که محققان به صورت متوالی به حلزون‌ها شوک وارد کردند، دریافتند که این شوک‌ها، نقش محافظتی بر عهده دارند که به طور متوسط 50 ثانیه به طول انجامید. این گونه یادگیری، حساس‌شدگی (sensitization) نام دارد. حلزون‌هایی که شوکی دریافت نکرده بودند، تنها نزدیک به یک ثانیه، واکنش محافظتی نشان دادند.
يك روز پس از سری دوم شوک‌ها، محققان RNA سیستم عصبی حلزون‌هایی که شوک دریافت کرده بودند و حلزون‌هایی که به آنها شوک وارد نشده بود، vh خارج کردند. سپس آن را به صورت ضربدري به حلزون‌ها تزريق كردند: RNA حلزون‌هاي شوك نديده به حلزون‌هاي شوك‌ديده و برعكس. نتايج نشان داد حلزونی که RNA حلزون‌های شوك ديده را دريافت كرده‌است، به مدت 40 ثانيه واكنش تدافعي از خود نشان مي‌دهد درحالي‌كه حلزون‌های گروه کنترل شده واکنش تدافعی طولانی از خود نشان ندادند.
پس از آن، محققان RNA را به پتری‌دیش‌های (ظرف‌هاي آزمايشگاهي ويژه كشت سلولي) حاوی نورون‌های خارج شده از حلزون‌هایی که شوک دریافت نکرده بودند، اضافه کردند. برخی از ظرف‌ها، حاوی RNA حلزون‌هایی بودند که شوک الکتریکی دریافت کرده بودند و برخی ظرف‌ها، RNA حلزون‌هایی را در بر داشتند که شوکی به آنها وارد نشده بود. در برخی از ظرف‌ها، نورون‌های حسی و در برخی ظرف‌ها، نورون‌های حرکتی قرار داشت.
هنگامی که به یک حلزون، شوک الکتریکی وارد شد، نورون‌های حسی، تحریک‌پذیر شدند. نکته جالب‌توجه آن بود كه افزودن RNA حلزون‌هایی که به آنها شوک وارد شده بود، تحریک‌پذیری نورون‌های درون پتری‌دیش را افزایش داد اما این موضوع در مورد نورون‌های حرکتی اتفاق نیفتاد.
محققان تا به امروز باور داشتند كه خاطرات در سیناپس‌ها ذخیره می‌شوند اما این پژوهش، با ايجاد ديدگاهي جديد نشان داد خاطرات در هسته نورون‌ها ذخیره می‌شوند. به گفته گلنزمان اگر خاطرات، در سیناپس‌ها ذخیره می‌شدند اين آزمایش‌ها بي‌نتيجه بودند.