براساس گزارش نيواطلس، شايد ارتباط ميان استرسهاي آسيبزاي زندگي و بيماريهاي خودايمني كمي آشكار باشد، زيرا تقريبا همه انسانها بروز عوارض استرس را به شكل نشانههاي فيزيكي تجربه كردهاند. اما تاكنون مطالعات علمي چنداني درباره ارتباط مستقيم ميان اين دو رويداد انجام نگرفتهاست.
اين پژوهش جديد و وسيع مشاهدهاي، در دورهاي 30 ساله بيش از يك ميليون انسان را در كشور سوئد، يكي از كم استرسترين كشورهاي جهان، زير نظر گرفتهاست. بيش از 100 هزار نفر از اين افراد در نهايت به اختلالات رواني مرتبط با استرس مبتلا شدند، از بيماري اختلال استرس پس از آسيب يا PTSD گرفته تا اختلال سازگاري و واكنش استرسي حاد. اين افراد در كنار ديگر افرادي كه به اين اختلالات مبتلا نبودند به مدت 30 سال تحت نظر گرفته شدند.
نتايج بهتآور اين پژوهش نشان ميدهد افرادي كه به اختلالات استرسمحور دچار بودند، 30 تا 40 درصد بيشتر از ديگران در معرض ابتلا به يكي از 41 بيماري خودايمني قرار دارند. آرتريت روماتوئيد، پسوريازيس، بيماري كرون و بيماري سلياك از جمله اين بيماريهاي خود ايمني هستند.
به گفته محققان، پژوهشهاي پيشين نشان داده بودند كه استرس بيش از اندازه ميتواند سيستم ايمني بدن انسان را مختل سازد، اما اين اولين پژوهشي است كه ميان بيماري PTSD و ديگر اختلالات استرسي و احتمال فزاينده ابتلا به بيماريهاي خودايمني ارتباطي مستقيم پيدا كردهاست.
به گفته محققان، كه تاكيد دارند اين پژوهش صرفا مشاهدهاي بوده و تنها رابطهاي ميان اين بيماريها مشاهده شدهاست، احتمال ابتلا به بيماريهاي خودايمني زماني افزايش پيدا ميكند كه افراد در سنين جواني به PTSD مبتلا ميشوند و جالبتر اينكه احتمال ابتلا به اين بيماري در افرادي كه براي درمان داروهاي ضدافسردگي دريافت ميكنند، كاهش پيدا ميكند.