بیماری آلزایمر زیرمجموعه بیماری زوال عقل، یک نوع اختلال در ساختار و عملکرد مغز است که سبب تحلیل توانایی‌های ذهنی بیمار می‌شود. مهمترین مشخصه این بیماری فراموشی و اختلال در حافظه است. بیمار در ابتدا حافظه کوتاه مدت خود را از دست داده و سپس با فراموش کردن خاطرات قدیمی، حتی از یادآوری مهمترین رویدادهای زندگی خود ناتوان می‌شود.
در بیماری آلزایمر ساختارهای پروتئینی کروی شکلی در خارج و داخل نورون‌های برخی مناطق مغز تشکیل می‌شود. این ساختارهای پروتئینی به نام اجسام آمیلوئیدی شناخته می‌شوند و انواع گوناگون دارند. آمیلوئید بتا ۴۰ و آمیلوئید بتا ۴۲ از مهمترین پپتیدهایی هستند که در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر دیده می‌شوند.
داروی جدید که در فاز دوم مطالعات بالینی است بر روی بیماران مبتلا به آلزایمر با دوزهای ۵، ۱۵ و ۲۰ میلی‌گرم در مقابل دارونما (پلاسبو) به بوته آزمایش گذاشته شده است. نتایج اولیه این دوره آزمایشی که ۱۸ ماه به طول انجامیده نشان می‌دهد برخی علائم بیماری در بیماران کاهش یافته است.
این دارو که BAN2401 نامیده می‌شود قادر است تا مقدار آمیلوئید پروتئین‌ها را در مغز کاهش دهد. دکتر لین کرامر، مدیر این طرح پژوهشی می‌گوید: «این دارو توانسته است روند تحلیل حافظه را تا حدود ۳۰ درصد کاهش دهد و در برخی بیماران این مقدار به ۴۷ درصد نیز می‌رسد.»
دکتر جیمز هندریکس، مدیر طرح‌های علمی جهانی در انجمن آلزایمر نتایج این آزمایش بالینی را مثبت ارزیابی کرده، اما برخی دیگر از متخصصان این حوزه بر این باورند که نمی‌توان به این نتایج اکتفا کرد و آزمایش‌های بیشتری برای نتیجه‌گیری دقیق‌تر لازم است.
با وجود این نتایج موفقیت‌آمیز، این دو کمپانی داروسازی نتوانستهاند نظر سرمایه‌گذاران را برای تولید و فروش دارو جلب کنند و در نتیجه سهام آنان حدود ۲۱ درصد سقوط کرده است.
هم‌اکنون حدود ۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری آلزایمر مبتلا هستند و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ این میزان به بیش از ۱۳۱ میلیون نفر برسد.
تاکنون هیچ دارویی برای درمان این بیماری یافت نشده است و داروهای موجود در بازار تنها قادرند تا به میزان کمی سرعت بیماری را کاهش دهند یا اندکی علائم آن را بهبود بخشند.