نوجواني مانند يک ابر است؛ يک ابر سياه باراني. دوران آفتابي کودکي را از بين مي‌برد و با باران‌هايش ما را با چالش‌هاي گوناگون زندگي آشنا مي‌کند.
در نوجواني، هم بچه‌اي و هم بزرگ؛ جايي که به نفع بقيه باشد بزرگي و وقت‌هاي ديگر بچه. خيلي چيزها را درک مي‌کني و خيلي‌چيزها مبهم است. انگار حجابي بين تو و بعضي‌چيزها هست. بايد منتظر شوي که بزرگ شوي.
نوجواني، عجيب‌ترين قسمت زندگي است. بايد با آن راحت باشي و لذت ببري يا خطر کني و در درياي چالش‌هايش غرق شوي و تجربه کسب کني.
پدرام عسکري‌مرقي، 16ساله از تهران
تصويرسازي: صبا عدالتي‌مغرور، 15ساله از تهران