زحمات و ایثار و پایمردی‌های مردان و زنان برگزیده این سامان در این حد هست که هر روز را روز قدردانی از آنان بدانیم و شاکر وجود پاسداران سلامتی و تندرستی خود باشیم.
اول شهریور زادروز تولد حکیم ابوعلی سینا را روز پزشک نام نهاده‌اند و تقارن جالبی است میان نام «پزشک» و نام «حکیم». از دیرباز نام طبیب و حکیم به هم گره خورده بود و اطبای مشرق‌زمین در سرتاسر جهان شهرت داشتند، چرا‌که جدا از دانش طبابت، حکیم بودند و فرزانگی می‌دانستند و نقش پیشروان و اصلاحگران اجتماعی و فرهنگی را بازی می‌کردند و مورد اعتماد کامل جامعه خود بودند، اما آرام آرام این نقش فرزانگی و پیشاهنگی کم‌رنگ شد و طبابت و پزشکی روزبه‌روز بیشتر علمگرا و عملگرا شد.
پزشکان از لحاظ تحصیلات بالاترین قشر جامعه هستند و بالاترین سطوح تخصصی آنان گاه تا یک‌چهارم قرن مشغول دانش‌آموزی و فراگیری هستند. الزامات قانونی و حرفه‌ای و تعهدات متعدد هم موجب می‌شود که آنان بسیار دیرتر از سایر حرف و صنوف به ثبات اقتصادی و امکانات مالی برسند.
از سویی، ساعات کاری پزشکان بسیار طولانی و گاه فراتر از حد و مرزهای معمول شغلی است. تمامی این نکات موجب می‌شود که سطح درآمدی بالاتر پزشکان توجیه‌پذیر به‌نظر برسد، اما آنچه این روزها بسیار مورد انتقاد قرار می‌گیرد، مادی‌گرایی و اسیر وسوسه‌ها و ظواهر دنیوی‌شدن این قشر خاص است که با مهم‌ترین موضوع انسان یعنی سلامت او سر و کار دارند.
شاید مثل تمام اقشار دیگر اجتماع در میان پزشکان هم افرادی باشند که قوانین را نادیده انگاشته و از اصول اخلاقی و حرفه‌ای گذر کنند، اما باور دارم که این گروه بسیار معدود هستند و اکثریت جامعه پزشکی ایران هنوز شرافت و اعتبار خود و اجر معنوی را که از بهبود و سلامتی بیماران کسب می‌کنند، با هیچ چیز دنیوی عوض نمی‌کنند.
اما جامعه پزشکی کشور در سال‌های اخیر شاید بیش از اقشار دیگر زیر ذره‌بین بوده‌اند و بارها مورد انتقاد و هجمه قرار گرفته‌اند و شاید برخی بی‌تدبیری‌ها یا حتی کینه‌ورزی‌ها موجب شده که دیوار اعتماد دوسویه بین جامعه و پزشکان نخبه ترک بردارد و آشکار است که آسیب‌دیدن این اعتماد دوسویه به ضرر هر دو سو است و هیچ‌کس از این حالت نفعی نخواهد برد.
از این فرصت استفاده می‌کنم تا ضمن تبریک‌گفتن به مردان علم و تلاش و سپیدپوشان سپیدکردار، از عموم پزشکان بخواهم که به کسوت حکیم‌بودن و طبیب‌بودن و فرزانه‌بودن بازگردند. در واقع پزشکان به‌عنوان شاید مهم‌ترین صنف - حرفه اجتماع باید جدا از الزامات شغلی خود نقشی مهم در اجتماع را هم بازی کنند و پیشرو در جریان‌سازی‌ها و اقدامات و اصلاحات اجتماعی باشند.
دور‌شدن از فعالیت صرف شغلی و اقتصادی و پذیرفتن نقشی فعال در جامعه در گام اول باعث برطرف‌شدن ترک‌های دیوار اعتماد دوسویه جامعه و این نخبگان خواهد شد و از سوی دیگر پزشکان را به کسوت و جایگاه و نقشی که باید بازی کنند، برخواهد گرداند. باور دارم که زنان و مردان سپیدپوش سپیدکردار ایران‌زمین باید برای بازگشت جایگاه خود به نقش حکمای طبیب فرزانه اهتمامی ویژه کنند و البته مردم ایران‌زمین هم نشان داده‌اند که همیشه قدردان دست‌ها و دل‌های مهربان درمانگران و مرهم‌‌گذاران هستند.