از آنجا که بیشتر ساکنان محله‌های شمالی شهر متمول هستند، برخی از چالش‌ها و مشکلات‌شان هم خاص و لاکچری است! اگر مشکلات و آسیب‌ها در محله‌های جنوب شهر اغلب در کف خیابان‌ها، کنج خرابه‌ها، داخل کوچه‌پسکوچه‌های باریک یا ته یک بن‌بست خودنمایی می‌کند،
برخی از آسیب‌ها در محله‌های شمالی را باید پشت دیوار بعضی از خانه‌های شیک و میلیاردی جست‌وجو کرد، معضلاتی مثل کازینوهای خانگی که در بعضی محله‌ها و خانه‌ها رواج پیدا کرده و کلاهبرداری و شرب خمر از جمله مشکلات ثانویه آنهاست. در این گزارش به کازینو‌هایی که اغلب در محدوده شمال و شمال غربی شهر دایر شده و مشکلات ناشی از این تفریح مضر پرداخته‌ایم.
سال‌های اخیر، کازینوهای مجازی، بازاری غیرقانونی و نامشروع اما جذاب و پر سود ایجاد کرده‌اند. این سایت‌ها به دو بخش شرط‌بندی و قمار تقسیم می‌شوند. شرط‌بندی‌ها اغلب روی انواع ورزش‌ها صورت می‌گیرد، از مسابقات فوتبال گرفته تا تنیس و اسبدوانی. در بخش قمار یا کازینو هم کاربران به‌صورت آنلاین و اینترنتی انواع و اقسام بازی‌های 2 یا چند نفره را انجام می‌دهند، از پوکر و تخته‌نرد تا بازی‌های ساده‌ای نظیر سنگ، کاغذ، قیچی!
اما کازینوهای مجازی فقط بخشی از این ماجرا و بازار پر سود هستند. در بعضی از محله‌ها و خانه‌های لاکچری شمال و شمال‌غرب تهران، کازینوهای حقیقی وجود دارند که به شکل مخفیانه و زیرزمینی فعالیت می‌کنند! دسترسی و ورود افراد غریبه به این خانه‌ها و محفل‌ها اصلاً کار ساده‌ای نیست. محله و خانه‌هایی که بساط قمار در آنها پهن شده و برای این منظور اجاره می‌شوند کاملاً حساب شده است. حتی مشتری‌های این کازینوهای خانگی هم با وسواس و دقت خاصی انتخاب می‌شوند.
نشستن پای صحبت کسانی که گذرشان به این کازینوهای خانگی افتاده اطلاعات جالب و شگفت‌انگیزی به ما می‌دهد. در این گزارش به کازینوهای خانگی شمال تهران و فعالیت مخفیانه و شبانه آنها در دل محله‌های خلوت و خوش‌نشین شهر پرداخته‌ایم. پیدا کردن افرادی که به این خانه‌ها و محافل رفت‌وآمد دارند و راضی کردن آنها به گفت‌وگو کار آسانی نیست، اما به شرط پنهان ماندن هویت واقعی‌شان قبول کردند تا با ما همکاری کنند.
- کازینوهای یک‌شبه
تعداد و نحوه فعالیت این مراکز نامشروع و غیرقانونی برای بسیاری از مردم ناشناخته است و خیلی‌ها روح‌شان هم خبر ندارد که در محله یا همسایگی‌شان چه خبر است و چه می‌گذرد! حتی کسانی که چند سالی است مشتری کازینوهای خانگی تهران هستند هم از تعداد دقیق آنها خبر ندارند.
دلیلش هم این است که کازینوهای خانگی جا و مکان ثابت و همیشگی‌ای ندارند. آرش که خودش مشتری این خانه‌ها بوده می‌گوید: «این کازینوها در خانه‌های اجاره‌ای برپا می‌شود. برای اینکه خانه و محلهای به قول خودشان تابلو نشود، مدت اجاره خانه‌ها اغلب یک شب تا یک هفته است. محل برگزاری بازی مدام تغییر می‌کند و از این محله به آن محله می‌روند تا احتمال شکایت همسایه‌ها و خطر لو رفتن و‌گیر پلیس افتادن به حداقل برسد.
گاهی هم خانه‌ها برای چند ماه اجاره می‌شوند اما هیچ‌کدام برای مدت طولانی در یکجا نمی‌مانند. افرادی که محل بازی و وسایل لازم را جور می‌کنند و اصطلاحاً به آنها صاحب تیبل (میز) می‌گویند، خانه‌های لاکچری را به قیمت‌های گزاف اجازه می‌کنند. مثلاً برای کرایه شب تا صبح بعضی از خانه‌ها بیش از یک میلیون تومان به صاحب خانه پول می‌دهند.
اجاره این خانه‌ها به‌صورت توافقی یا قرارداد دونفره و چکی است و به ندرت از طریق بنگاه انجام می‌شود. این خانه‌های اغلب بزرگ و گرانقیمت خالی از وسیله است و معمولاً یک میزگرد بزرگ چوبی باکیفیت که قیمتش زیر 7ـ 6 میلیون تومان نیست، در همه این خانه‌ها وجود دارد. روکش مخملی گرانبهایی به رنگ سبز یا طوسی هم روی میزکشیده می‌شود. دلیل این همه دقت و کیفیت هم این است که ورق‌های بازی روی میز سر نخورد و بر نگردد و به اصلاح تقلب و اشتباهی رخ ندهد و بازی خراب نشود.
هرچه باشد پای پول زیاد و ارقام سنگینی در میان است. بین 8 تا 12 صندلی شیک و راحت هم دور میز چیده شده است. باتوجه به اینکه قرار است مشتری‌ها ساعت‌ها روی این صندلی‌ها بنشینند و بازی کنند باید کاملاً راحت و باکیفیت باشد. یک دست ورق باکیفیت چند میلیونی و ژتون‌های سرامیکی بازی پوکر که قیمت آنها هم به چند میلیون می‌رسد، دیگر ابزار این کازینوهای خانگی هستند.
در کنار میز پوکر، یکبار کوچک برای پذیرایی و یک کاناپه و راحتی هم می‌گذارند. غیر از اینها معمولاً وسیله دیگری داخل خانه اجاره‌ای به چشم نمی‌خورد و خالی است. هرچند در برخی از آنها وسایل سرگرمی جانبی مانند پلی استیشن هم وجود دارد.» برخلاف تصور در این خانه‌ها خبری از میز بیلیارد و این چیز‌ها نیست چون صاحبان این کازینوهای خانگی برای جابه‌جایی راحت و سریع بار و بندیل‌شان را شلوغ نمی‌کنند.
از طرف دیگر کسانی که روی بیلیارد یا بازی‌هایی از این دست قمار می‌کنند بی‌دردسربه کلوپ‌های سطح شهر می‌روند. چون این بازی‌ها برخلاف پوکر ژتون نمی‌خواهد و دنگ و فنگی هم ندارد و خیلی راحت و پنهان از صاحب و مدیرکلوپ بین خودشان توافق می‌کنند. بنابراین در کازینوهای خانگی فقط بساط بازی پوکر پهن است.»
- از بوکان و فرمانیه تا لواسان و احمد‌آباد
کازینوهای خانگی همان‌طور که اشاره شد بساط‌شان را در هر خانه و محلهای پهن نمی‌کنند. احتیاط برای مخفی ماندن از چشم پلیس و دوری از دردسر اولویت اصلی آنهاست. کامران یا به قول خودشان کامی درباره محلهای برگزاری این کازینوها می‌گوید: «کازینوهای خانگی جای ثابتی ندارند اما اغلب در محله‌هایی مثل نیاوران، بوکان، زعفرانیه، سعادت‌آباد، قیطریه، فرشته، فرمانیه و همچنین ویلاها و باغ‌های اطراف شهر نظیر لواسان و احمد‌آباد مستوفی دایر می‌شود. ساعت بازی هم از حول و حوش 9 شب شروع شده و تا پاسی از نیمه‌شب ادامه دارد.
البته برای تعیین زمان بازی قبل از شروع با صاحب تیبل توافق می‌شود. اکثراً تورنمنت‌ها ساعتی است. یعنی مشخص می‌کنند که از فلان ساعت بازی شروع شده و در فلان ساعت به پایان برسد. البته این ساعت قابل تمدید است و گاهی تا خود صبح طول می‌کشد. یک مدل دیگر هم این است که آنقدر بازی کنند تا ژتون‌هایی که خریده‌اند تمام شود.» در این کازینوهای پنهانی و غیرقانونی در عرض چند ساعت پول‌های میلیونی و حتی میلیاردی جابه‌جا می‌شود:
«در این خانه‌ها دستگاه‌های کارتخوان وجود دارد. اگر بازی خیلی سنگین باشد چک هم رد و بدل می‌شود. در موارد خاص و خیلی لاکچری که سوپرپولدار‌ها دور میز پوکر می‌نشینند با دلار و یورو هم بازی می‌کنند اما این مورد خیلی رواج ندارد و کش(وجه) اصلی بازی در اغلب موارد به تومان است.
میزان و مبلغ پول‌هایی که در یک بازی رد و بدل می‌شود متفاوت است. اما به‌طور معمول 8 تا 12 نفری که دور میز بازی نشسته‌اند در مجموع زیر 4 میلیون تومان بازی نمی‌کنند. خودم ندیده‌ام اما از دیگر بچه‌ها شنیده‌ام که در بعضی از تورنمنت‌ها تا 5 میلیارد تومان هم بازی کرده‌اند! » یک فرد غریبه نمی‌تواند به سادگی وارد این کازینوهای خانگی شود. پوکربازها و صاحب تیبل‌ها که تورنمنت می‌اندازند، همبازی‌ها و مشتری‌های خودشان را از داخل همین کازینوهای خانگی و به‌صورت چهره به چهره پیدا می‌کنند.»
- کلاهبرداری و خلاف‌های دیگر!
دلیل این همه محکم‌کاری و پنهان‌کاری هم در وهله اول ترس‌شان از افتادن در دام مأموران پلیس است. بعد از آن چون صاحب تیبل و بازیکنان نمی‌خواهند دعوا و دردسری ایجاد و توجه همسایه‌ها و مردم جلب شود، هرکسی را به جمع خودشان راه نمی‌دهند. اغلب آنها بچه‌های محله‌های شمال شهر و متمول هستند. البته پوکربازها و بچه‌پولدار‌های شهر‌های دیگر هم به این خانه‌ها رفت‌وآمد دارند. صاحب تیبل و به اصطلاح برگزارکننده تورنمنت سود کلان و سرشاری از برگزاری این بازی و به راه انداختن چنین محفل‌هایی به جیب می‌زند. در این رابطه آرش می‌گوید: «صاحب تیبل بین 10تا20درصد پولی را که بازی می‌شود می‌گیرد.
این موضوع هم قبل از بازی طی و مشخص می‌شود. مثلاً اگر 10 میلیون تومان بازی شود بین یک تا 2 میلیون تومان به جیب صاحب تیبل می‌رود. هرچقدر این پول سنگین‌تر باشد سود صاحب تیبل هم بیشتر است. آنها دست‌کم 3 بازی در طول هفته برگزار می‌کنند و درآمد‌شان نجومی است. شنیده‌ام به‌طور میانگین در یک ماه حدود 50 تا 60 میلیون تومان درآمد دارند! البته برای بعضی‌ها این مبلغ کمتر و برای بعضی هم بیشتر است.»
آرش می‌گوید: «کسانی که برای بازی پوکر به این لاس‌وگاس‌های خانگی در محله‌های خوش‌نشین تهران می‌روند به 2 گروه تقسیم می‌شوند: «بعضی‌ها نگاه تفریحی به این ماجرا دارند. یعنی فقط می‌آیند چند ساعتی در کنار دوستان و رفقا خوش باشند و دورهم لذت ببرند. اما گروه دیگری هم وجود دارد که کار و حرفه‌شان این است. یعنی از این طریق امرار معاش می‌کنند. آنها در کارشان خیلی جدی هستند و برخلاف گروه اول که تفریحی بازی می‌کنند، قوانین سفت و سخت‌تری دارند. مثلاً برای آنها خوردن و آشامیدن سر میز بازی ممنوع است و فقط می‌توانند سیگار بکشند. با توجه به اینکه پوکربازی بلوف زدن است و از چهره و چشم افراد می‌شود دست آنها را خواند، حرفه‌ای‌ها موقع بازی عینک دودی می‌زنند تا دست‌شان رو نشود. حرفه‌ای‌ها پول‌های سنگین‌تری بازی می‌کنند که گاهی به چند صد میلیون تومان هم می‌رسد.»
- فعالیت غیرقانونی در سکوت
مشکلات و آسیب‌های این محافل هم کم نیست. ازکلاه‌برداری گرفته تا خلاف‌های‌ریز و درشت دیگر ممکن است در آنها اتفاق بیفتد. کامران می‌گوید: «معمولاً سر افرادی که برای نخستین بار سر یک تیبل (میز) می‌روند کلاه می‌گذارند و با همکاری صاحب تیبل طرف را تلکه می‌کنند. مثلاً 5ـ 4 نفر یک طعمه پیدا می‌کنند و او را پای میز می‌کشانند و تمام پول‌هایش را با تقلب از چنگش در می‌آورند و بالا می‌کشند. طرف هم نه زورش می‌رسد که حقش را بگیرد و نه می‌تواند شکایت کند چون پای خودش هم‌گیر است. یکبار شاهد بودم که چند جوان با صاحب تیبل دست به یکی کردند و یک فرد حدوداً 50 ساله را تلکه کردند و با تقلب 150 میلیون تومان از او بردند. همان‌طور که گفتم هر اتفاقی در این خانه‌ها بیفتد هیچ‌کس نمی‌تواند شکایت و پلیس خبر کند.
چون می‌داند خودش هم مجرم است. برای همین است که هر اتفاق و کار غیر‌قانونی‌ای که داخل این خانه‌ها رخ دهد کسی خبر‌دار نمی‌شود و داخل همین خانه‌ها باقی می‌ماند. بعضی از کازینوهای خانگی چند بادیگارد و به اصطلاح قلچماق دارند تا اگر کسی سر و صدا کرد سریع ساکتش کنند و اجازه ندهند صدایی از خانه بیرون برود.» جدا از فعل حرام و غیرقانونی قمار، خلاف‌ها و آسیب‌های دیگری مانند شرب خمر و کلاهبرداری هم در این محافل اتفاق می‌افتد که پرداختن به جزئیات آنها در رسانه معذورات و محدودیت‌های خاص خودش را دارد! برای بررسی دقیق‌تر معضلات این آسیب سراغ مسئولان انتظامی استان تهران رفتیم. اما آنها به دلیل اینکه کمتر شکایتی در این مورد اتفاق افتاده و جرم مشهود نیست اطلاعاتی در اختیار ما قرار ندادند اما تأکید کردند به زودی توصیه‌هایی برای شهروندان در اختیار همشهری محله می‌گذارند.