«علیرضا امان‌اللهی» ۴۰ساله مدرک ملی مربیگری کشتی دارد و تعداد زیادی از شاگردانش در رقابت‌های جهانی خوش درخشیده‌اند. این کشتی‌گیر ساکن محله شریعتی شمالی، سال1393 در مسابقات جهانی کشتی پیشکسوتان در یونان مقام سوم جهان را از آن خود کرد. پیش‌تر نیز در سال‌های 1374 و 1375 قهرمانی در رقابت‌های رده نوجوانان کشور را کسب کرده بود. او از روزهای قهرمانی خود و وضع این روزهای رشته کشتی در منطقه۱۹ برای ما می‌گوید.
گرچه از کودکی کشتی می‌گرفت اما سال‌ها از میدان مسابقات دور ماند و مشکلات مالی و البته مصدومیتش انگیزه او را برای بازگشت به تشک کشتی گرفته بود. اتفاق جالبی باعث شد تا دوباره دوبنده به تن کرده و به سمت ورزش مورد علاقه‌اش برگردد. می‌گوید:
«عاشق کشتی‌ام و با علاقه زیاد این رشته را دنبال می‌کردم، اما در ۲۱سالگی به علت مصدومیت جزئی و بعد هم مشکلات مالی، این رشته را با وجود قهرمانی در مسابقات استانی و کشوری رها کردم. در این مدت گرچه کشتی نمی‌گرفتم، اما خودم را از آن جدا نمی‌دانستم و با علاقه رقابت‌ها را دنبال می‌کردم.» وی ادامه می دهد:
«وقتی سنم بالاتر رفت، حس کردم بازگشتم به کشتی دیگر غیرممکن شده است تااینکه آشنایی با کشتی‌گیران پیشکسوت مرا به تشک کشتی و رقابت‌های پیشکسوتان کشاند. سال1395 در وزن ۹۷کیلوگرم در رقابت‌های جهانی شرکت کردم و توانستم مقام نخست را کسب کنم. بی‌تعارف می‌گویم که حمایت‌های یک دوست باعث شد دوباره به میدان رقابت برگردم. هزینه سفر من برای شرکت در مسابقات جهانی زیاد بود که توان پرداخت آن را نداشتم و دلسرد شدم، اما دوستم حاج «حسن ده‌آبادی» به خاطر عشقی که به کشتی داشت، هزینه سفر مرا پرداخت کرد.
او همچنین در تجهیز مجموعه ورزشی شهدای گمنام و کمک به ورزشکاران بی‌بضاعت بسیار تلاش کرد. این مجموعه ورزشی به خاطر کمبود امکانات و مشکلات فنی مورد استقبال علاقه‌مندان رشته کشتی قرار نمی‌گرفت، اما با حمایت‌های ده‌آبادی به خاطر تهیه تجهیزات ورزشی و مساعدت شهرداری ناحیه2 منطقه19 برای زیباسازی و بهسازی فضای مجموعه، کلاس‌های ورزشی با رونق بیشتری در حال برگزاری است.»
- چرا برخی‌ها از ورزش می‌مانند؟
امان‌اللهی به لزوم توجه و حمایت مسئولان از ورزشکاران جنوب شهری تأکید می‌کند و می‌گوید: «ساخت مجموعه ورزشی مختص کشتی ضروری است. برای مثال ساخت خانه کشتی مجهز می‌تواند تا حدی استعدادهای ورزشی نوجوانان و جوانان را در این رشته شکوفا کند.
در محله شریعتی «خانه کشتی محمد بنا» ساخته شد، اما متأسفانه به خاطر مشکلات مالی نتوانست پاسخگوی نیاز کشتی‌گیران منطقه باشد. البته 7سال پیش هم که افتتاح شد، به کام ورزش‌های دیگر تمام شد و حتی بخش‌هایی از این مجموعه مجهز تغییر کاربری داد.» وی اضافه می کند:«مسئولان مربوطه باید همت کرده و چراغ خانه کشتی را دوباره روشن کنند. از طرف دیگر منطقه ما چندین قهرمان مدال‌آور در رقابت‌های جهانی دارد که می‌توانند در چنین مجموعه‌ای الگو و مربی خوبی برای نوجوانان و جوانان محله‌ها باشند.»
به گفته این کشتی‌گیر پیشکسوت، آموزش‌های نادرست برخی مربیان باعث بروز آسیب‌های جسمی و حتی روحی به ورزشکاران نوجوان و جوان می‌شود. از این‌رو خانواده‌ها رغبتی به فعالیت فرزندان‌شان در این رشته پیدا نمی‌کنند. اینجاست که اهمیت حمایت از ورزش‌های قهرمانی و توجه به مدال‌آوران و استفاده از توان تخصصی آنها بیشتر احساس می‌شود.
امان‌اللهی 2پسر به نام‌های ایلیا و بنیامین دارد که مثل خودش ورزشکارند و همیشه آنها را ترغیب می‌کند تا در کنار تحصیل، حتماً رشته‌های ورزشی و هنری مورد علاقه خود را پیگیری کنند. او که در حال تحصیل در رشته مدیریت تربیت‌بدنی است، به حمایت‌های خانواده‌اش به‌ویژه همسرش اشاره می‌کند و می‌گوید:
«به خاطر شرکت در تمرینات و مسابقات ورزشی، رژیم غذایی خاصی دارم. همسرم همیشه با حوصله ضمن تنظیم برنامه غذایی و تهیه غذای مناسب، با تأمین آرامش در خانه، مرا برای ادامه کار تشویق می‌کند.» پس از بیان این جملات، به یکباره ناراحتی در چهره امان‌اللهی می‌نشیند.
او که در رقابت‌های کشتی پیشکسوتان سال گذشته و امسال به‌عنوان قهرمان انتخاب و برای رقابت‌های جهانی معرفی شد، باز هم به در بسته خورد و باید هزینه اعزام به رقابت‌های پیشکسوتان را خودش می‌پرداخت. بنابراین با دلی شکسته عنوان می‌کند که از این رقابت‌ها باز ماند، درصورتی که اگر حمایت می‌شد، با دست پر به کشور بر می‌گشت. در پایان هم می‌گوید: «متأسفانه خیلی از مسئولان بعد از قهرمانی و کسب رتبه، سراغ ورزشکاران می‌روند و با اهدای جوایز از آنها حمایت و قدردانی می‌کنند. کاش این حمایت‌ها قبل از مسابقات باشد تا به چنین موانعی برنخوریم.»
نظر شما