به گزارش ايرانآرت، داستان كوتاه «مري ونتورا و پادشاه نهم» جايگاهي مهم در كارنامه شاعر و نويسنده آمريكايي دارد كه تنها 30 سال زندگي كرد و در 1963 از دنيا رفت. پلات داستان كوتاه خود را سال 1952 در 20 سالگي نوشت، آن هم وقتي كه هنوز در آمريكا دانشجو بود. قرار است انتشارات فيبر «مري ونتورا و پادشاه نهم» را نودمين سال آغاز به كار خود منتشر و روانه بازار كند.
پيتر كي استينبرگ، پلاتشناس برجسته معتقد است آنچه اين شاعر نامدار نوشته كاملا با شيوه كاري او پيش و پس از اين داستان كوتاه تفاوت دارد. او ميگويد: «اين داستان كاري مهم در كارنامه پلات و متفاوت از آن چيزي است كه مردم عادت به خواندنش داشتهاند. از اين رو، انتشار داستان «مري ونتورا و پادشاه نهم» در آينده نزديك براي خواندن و بررسي آن تجربهاي بسيار هيجانانگيز خواهد بود.»
داستان درباره دختري جوان است كه پدر و مادرش او را در راهروهاي پرنور و كليسامانند يك ايستگاه رها ميكنند؛ جايي كه سالن انتظارش با انبوه دود و بخار پر شده است. دختر آنجا سوار كالسكهاي عجيب با صندليهاي سرخرنگ و مجلل ميشود و زني مهربان را ميبيند كه با سرعت گرفتن قطار به سوي تونلهاي تاريك در يك چشمانداز غمناك پاييزي، مسئوليت راهنمايي او را بر عهده ميگيرد.
پلات «مري ونتورا و پادشاه نهم» را در دسامبر 1952 در سومين سال حضور در دانشگاه اسميت كالج نوشت؛ دوراني بسيار هيجانانگيز اما پردردسر براي سيلوياي 20 ساله. شرح اين دوران در روايت اندرو ويلسن از زندگي پلات در كتاب «ترانه عاشقانه دختر ديوانه» آمده است؛ كتابي كه زندگينامهنويس سرشناس در آن نخستين سالهاي زندگي شاعر آمريكايي را به تصوير كشيده است.
به گفته ويلسن، سيلويا پلات بسياري از داستانهاي خود را بر اساس تجربههاي شخصي خود از زندگي مينوشت اما «مري ونتورا و پادشاه نهم» به دليل داشتن مايههاي متافيزيكي اساسا جايگاهي متفاوت در كارنامه او دارد و قابل مقايسه با ديگر داستانهايش نيست. استينبرگ هم با اين نظر موافق است. او كار جمعآوري و ويرايش مجموعهاي از نامههاي پلات را ماه گذشته به پايان رساند.
پس از پايان دوران تحصيل در اسميت كالج در 1955، پلات تا لحظه مرگ در 1963 به كار نوشتن داستان و سرودن شعر ادامه داد اما اين انتشار مجموعهاي از شعرهايش در 1965 (دو سال پس از مرگ) بود كه جايگاه او را به عنوان يكي از مهمترين شاعران قرن بيستم تثبيت كرد. كارشناسان معتقدند «مري ونتورا و پادشاه نهم» براي يك دختر 20 ساله داستاني «بسيار بسيار خوب» است.