مرغوب‌ترین مقبره‌های خانوادگی در صحن امامزاده‌های تهران ساخته می‌شد. مقبره‌ها معماری گوناگون داشت و صاحبان آن به رنگ و جلوه و جلای مقبره توجه زیادی می‌کردند. این مقابر حق نگهداری داشتند که متولیان دریافت می‌کردند و اگر با تأخیر پرداخت می‌شد مقبره کم‌کم رو به ویرانی می‌رفت.
مثلاً متولی برف زمستانی را نمی‌روبید یا توجهی نداشت که بیکاره‌ها و دزدان و ولگردان بر سر شیشه‌ها و درها و بنای مقبره چه می‌آورند. از مقبره‌های معروف می‌توان از مقبره محمدشاه قاجار در صحن حرم عبدالعظیم(ع) و مقبره جیران، همسر سوگلی ناصرالدین شاه نام برد؛ مقبره‌ای که با سنگ‌های مرمر قیمتی سنگ‌تراشی شده بود. مقبره‌های بزرگ حیاط‌دار این اماکن به برگزاری مراسم شب هفت‌ها و شب چله‌ها اختصاص پیدا می‌کرد.