ترس از تاریکی، هیولاها یا غریبه‌ها که در میان کودکان شایع است، طبیعی شمرده می‌شود و معمولاً گذرا است. اما هنگامی‌که این ترس شدت و گسترش یابد و به حد ترس از آزار جسمی، جنسی یا عاطفی برسد، ممکن است بر مغز در حال رشد کودک تأثیر بگذارد.
بررسی اخیر روی حیوانات نشان داد که فعال شدن مکرر سیستم پاسخ استرس در بدن می‌تواند کارایی مداربندی عصبی مغز را مختل کند و به مشکلات جسمی و روانی فوری و درازمدت بینجامد.
پژوهشگران به این نتیجه می‌رسند که قرار کودکانی که دچار ضربه عاطفی شده‌اند، در محیط‌های امن ممکن است به بازیابی حس ایمنی، کنترل و پیش‌بینی پذیری محیط در آنان کمک کند.