او بر این باور است که باید به همه نقاط شهر یکسان توجه شود. گفت‌وگوی همشهری محله را با محمدی بخوانید.
- عده‌ای از پژوهشگران مسائل شهری بر این باورند که مهاجرت آسیب‌دیدگان اجتماعی به سوی مناطق جنوبی تهران در مرز بحران قرار دارد. نظر شما در این‌باره چیست؟
این دیدگاه نیازمند بررسی‌های جامع و همه جانبه است، اما مناطق جنوبی و شمالی شهر به دلیل برخورداری از سطوح مختلف امکانات و پارامترهای فرهنگی، بافت‌های مسکونی، طبقات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، برای ظهور آسیب شرایط غیرهمسانی را به وجود می‌آورند. با این اوصاف مناطق جنوبی با دارا بودن شرایطی همچون املاک ارزان، سطح بیکاری بالا، مشکلات معیشتی زیاد و... جولانگاه مناسبی برای مافیای موادمخدر و ناهنجاری‌ها به نظر می‌رسند. در حالی که بسیاری از افراد متکدی و متجاهر برای کسب درآمد بیشتر نقاط شمالی و برخوردار شهر را انتخاب می‌کنند.
- چرا مناطق جنوبی تهران برای سکونت مهاجران شهرستانی جاذبه دارد؟
تهران یک شهر مهاجرپذیر است و از مجموعه اقوام با هویت‌های مختلف تشکیل می‌شود، اما مهاجران به ۲ دسته تقسیم می‌شوند؛ گروهی به واسطه شغلی که دارند برای زندگی بهتر وارد بدنه شهر می‌شوند و گروهی دیگر تنها با این اعتقاد که مشکلات و شرایط سخت زندگی خود را بهبود بخشند مهاجرت می‌کنند و چون توانایی وصل شدن به بدنه اصلی شهر را ندارند به ناچار به جمعیت مناطق کم‌هزینه‌تر اضافه می‌شوند. این افراد با رؤیاهایی در سر به تهران آمده‌اند، اما مدتی بعد از اهدافشان فاصله می‌گیرند و گاهی از سر ناچاری جذب مافیای موادمخدر و آسیب‌های دیگر می‌شوند.
- راهکارهای شما برای کاهش شرایط آسیب‌زا در مناطق جنوبی پایتخت چیست؟
مهم‌ترین مشکل این مناطق کمبود توجه سیاستگذاران است. در نخستین گام با صرف‌نظر از برچسب‌هایی که به این مناطق زده شده باید همه نقاط شهر را به‌عنوان محدوده‌ای مهم بپذیریم. توزیع امکانات برابر از نظر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، رونق کارآفرینی و تولید ثروت در مناطق، بهره‌گیری از برنامه‌های کوتاه و بلندمدت برای توانمندسازی بانوان و کودکان به‌عنوان اقشار کلیدی و تأثیرگذار، بالا بردن آگاهی خانواده‌ها با برگزاری کلاس‌های آموزشی، مشارکت ویژه با واحدهای سلامت اجتماعی، سازمان‌های مردم‌نهاد و... می‌توانند راهکارهایی برای کاهش آسیب باشند.