بیشتر از 600 نفر در این درگیری‌ها کشته و بیش از 2500 نفر هم آواره شدند. همه این مسائل به خاطر برگزاری یک انتخابات سؤال برانگیز است.
انتخاب مجدد کیباکی از سوی بسیاری از ناظران ملی و بین‌المللی مورد بحث است که حقیقت این خشونت‌ها مشخص شود. این اتفاقات نشان داد مردم آفریقا آن‌چنان که تصور می‌شد به ثبات سیاسی و بلوغ فکری نرسیده‌اند.
بسیاری قبل از این اتفاقات، کنیا را مظهر ثبات و پیشرفت سیاسی در میان کشورهایی مثل سودان، اتیوپی و اوگاندا می‌دانستند اما تصویر امیدوار کننده کنیا ناگهان در 27 دسامبر از بین رفت.
درست زمانی که کیباکی به‌عنوان رئیس‌جمهوری برای 6 سال آینده معرفی شد. رایلی اودینگا، رهبر حزب مخالف با متهم کردن کیباکی به تقلب در انتخابات خواستار برگزاری مجدد انتخابات شد.
این در حالی بود که کیباکی بلافاصله بعد از اعلام نتایج دفتر ریاست‌جمهوری را تصاحب کرد و حتی ناظران و اعضای کمیسیون انتخابات هم انتقادهای فراوانی از نحوه برگزاری این انتخابات داشتند.
اما درگیری‌ها تنها مسئله مهم در این قضیه نیستند. کشورهای جهان کنیا و کیباکی را در 4 سال گذشته به خاطر رسیدن به رشد متوسط اقتصادی 6 درصد ستایش می‌کردند. اما این مسئله تنها باعث منفعت عده‌ای خاص در این کشور شده است.
در نایروبی، بیش از 60 درصد مردم هنوز در محله‌های کثیف و ویران زندگی می‌کنند و هیچ کدام از آنها نشانه‌ای از تغییرات اقتصادی را مشاهده نکردند. این تنها در پایتخت است. پیدا کردن نمادهای پیشرفت‌های اقتصادی در جایی بیرون از نایروبی بسیار مشکل‌تر است.
شعار اصلی اودینگا در همین مورد، یعنی افزایش توان اقتصادی مردم بود. به همین خاطر بیشتر مردم مناطق فقیر کنیا طرفداران او را تشکیل می‌دهند.
از طرف دیگر بسیاری از ناظران اعلام کرده‌اند که شواهد نشان می‌دهد خشونت‌های کنیا حتی قبل از برگزاری انتخابات توسط گروه‌های مخالف برنامه‌ریزی شده بود.
اگر مسئله به این شکل باشد مشکل کنیا بسیار بیشتر از حالتی خواهد بود که خشونت‌ها به صورت ناخواسته به وجود آمده باشد. در این وضعیت هیچکدام از طرف‌ها قدم مناسبی برای پایان این خشونت‌ها برنداشته‌اند.
اودینگا گفته است که تظاهرات‌های سراسری ادامه خواهد داشت و نیروهای امنیتی هم اعلام کرده‌اند که اجازه برگزاری هیچ تجمعی را نخواهند داد. هر دو طرف با میانجیگرهای بین‌المللی همکاری نمی‌کنند.
دیدار جان کوفور، رهبر اتحادیه آفریقا و رئیس‌جمهوری غنا از این کشور برای حل این مشکل بی‌نتیجه بود. کوفی عنان، رئیس سابق سازمان ملل هم در تلاش است تا شاید بتواند به خشونت‌ها پایان دهد اما به نظر نمی‌رسد او هم به موفقیتی دست پیدا کند.
گفت و گوها هیچ‌گاه با سرسختی دو طرف شکل نمی‌گیرد. در این میان برای مردم تنها خشونت و ترس باقی مانده است. در کنار قربانی‌ها و مردم آواره این ناآرامی‌ها باعث شد که وضعیت اقتصادی این کشور بدتر از گذشته شود. این کشور بیش از یک میلیارد دلار درآمد را در دو هفته گذشته از دست داده است.
ثباتی که از بین رفت
بعد از اعلام نتایج انتخابات کنیا، درگیری‌ها بین مخالفان و حامیان کیباکی آغاز شد. به ویژه در منطقه جنگل سیاه، کشاورزانی که به‌عنوان حامیان کیباکی شناخته می‌شدند مورد حمله قرار گرفتند.
طرفداران اودینگا، کیباکی را به خاطر مقابله نیروهای امنیتی با خشونت‌ها به قتل عام متهم کردند. خشونت‌های هفته‌های اخیر باعث شد که دوباره تصویری نامناسب از این کشور در ذهن‌ها شکل بگیرد.
این در حالی است که در سال 2002 مردم به خاطر خشونت‌های دانیل آراپ موی، رئیس‌جمهوری سابق این کشور به کیباکی رای دادند.
Angus-reid.com
22 ژانویه2008