متأسفانه اکنون بخش زیادی از حمام ۱۵۰ ساله «لیلاخانم و مشتی‌عباس» به دلیل بی‌توجهی مالکان، مسئولان سازمان میراث فرهنگی و مردم تخریب شده و امروز فقط چند تکه دیوار و مشتی آوار به یادگار باقی مانده است! این حمام نخستین و تنها حمام روستای چیتگر بود که لیلاخانم و مشتی عباس مالک و متولی آن بودند. یادش بخیر روزگاری حمام را صبح‌ها بانوان و عصرها آقایان قرق و آب حمام را با سوزاندن گیاه «گون» که در اطراف روستای چیتگر فراوان بود گرم می‌کردند.
«حمام عمه لیلا و مشتی عباس» تا همین ۱۰ـ ۱۲ سال قبل هم فعال بود و به مشتری‌هایش خدمات می‌داد. بعد از فوت متولیان، در این حمام را تخته کردند و به حال خودش رها شد تا یک مکان دارای ارزش تاریخی، فرهنگی و گردشگری به یک فضای متروک و بی‌دفاع شهری تبدیل شود. خروارها زباله و نخاله داخل حمام تلنبار شده بود به شکلی که دیگر نمی‌شد از پله‌های سست و تاریک آن پایین رفت و داخل شد! همچنین در این سال‌ها تکه‌های باارزش این بنا از جمله درهای چوبی آن را هم کنده و برده بودند.
سال گذشته بود که همشهری محله پیگیر مرمت و بازسازی این حمام تاریخی شد و در گفت‌وگو با مسئولان شهرداری، سازمان میراث فرهنگی و شورایاری محله چیتگر نسبت به تخریب قریب‌الوقوع این مکان ارزشمند و دارای هویت خبر داد. نتیجه و جواب پیگیری‌ها این بود که حمام مالک خصوصی دارد و آنها از طریق دادگاه توانسته‌اند این مکان را از لیست بناهای دارای ارزش تاریخی خارج کنند و حالا هم طبق قانون قصد تخریب آن را دارند. با این وجود قرار شد شهرداری و سازمان میراث فرهنگی برای حفظ این بنا تلاش کنند.
اما بعد از گذشت حدود یکسال «حمام لیلا خانم و مشتی عباس» هم به سرنوشت چاه‌های قنات و باغ‌های انار و دشت‌های گون چیتگر دچار شد و باید در خاطرات و قصه‌های موسپیدکرده‌ها به دنبال آن بگردیم. این محله یکی دیگر از هویت‌های تاریخی‌اش را هم از دست داد تا منطقه ۲۱ از این نظر فقیرتر از قبل شود.