وزارت توسعه اقتصادی جمهوری آذربایجان به بهانه عدم وجود استاندارد لازم برای بخاری‌های ایرانی، طرح جمع‌آوری آن را از سطح مغازه‌ها و منازل مردم در دستور کار خود قرار داده و این اقدام باعث شده که بسیاری از واردکنندگان ایرانی با مشکلات عدیده‌ای در این کشور روبه‌رو شوند.
گفته می‌شود پخش مکرر اخبار کشته شدن شهروندان ایرانی در پی استفاده از بخاری‌های ساخت داخل در رسانه‌های داخلی کشورمان، یکی از علل عمده بروز چنین مشکلی است، درحالی‌که به عقیده مصرف‌کنندگان آذری، بخاری‌های تولید ایران هم از نظر کیفیت و هم از نظر قیمت در مقایسه با محصولات دیگر موجود در بازار جزو بهترین‌ها هستند.
همچنین وزارت توسعه اقتصادی آذربایجان نیز تمامی استانداردهای موجود برای ایمنی بخاری‌های ایرانی را تأیید کرده است. به این ترتیب، عدم رسیدگی و موشکافی و چاره‌جویی برای مسئله‌ای که هرساله جان صدها نفر از هموطنان را می‌گیرد، نه‌تنها باعث رواج شایعات، که حالا باعث لطمات اقتصادی نیز شده است.
کارشناسان می‌گویند استانداردهای وسایل گاز‌سوز حرارتی، چه بخاری‌های دود‌کش‌دار و چه بدون دود‌کش، نیاز به بازنگری دارند جدا از آن‌که در خیلی از موارد و به‌خصوص در رابطه با وسایل پر‌خطر، این استانداردها حتی از سوی تولیدکنندگان رعایت نمی‌شوند و به آمار مرگ و میرهای ناشی از خفگی با گاز منوکسید کربن می‌افزایند.
کارشناسان تأکید می‌کنند: علاوه بر بی‌احتیاطی مردم در استفاده از این وسایل، نظارت بر کیفیت محصولات گاز‌سوز یا کنترل کیفی آن‌ها به هیچ‌وجه در حد مطلوب نیست.
با این حال نماینده صنف تأسیسات مکانیکی ساختمان در گفت‌وگو با یکی از روزنامه‌ها و در این خصوص می‌گوید: مسئله مهم در این میان فقط مرگ شهروندان در اثر غیراستاندارد بودن بخاری‌ها نیست و ریشه آن را باید در جای دیگری پیگیری کرد و این همان اجرایی نشدن مفاد قانونی است که به نابسامانی ساخت و سازها پایان داده و به صنف تعمیرکاران تأسیسات مکانیکی ساختمان هویت و استقلال می‌دهد.
اسماعیل چراغیان با اشاره به اینکه این قانون از سال 74 تا کنون اجرایی نشده است، می‌افزاید: همین مسئله موجب شده تعمیرکاران غیرمتخصص با نصب غیراصولی دودکش‌ها و بخاری‌ها زندگی مردم را به خطر بیندازند.
چراغیان خاطرنشان می‌کند: در این میان 2 هزار شرکت لوله کش گاز و آب و شوفاژ در تهران ثبت شده‌اند که تحت هیچ اتحادیه و صنفی نبوده و مهارتشان مورد سنجش و آزمون قرار نگرفته است.
وی تأکید می‌کند: تا زمانی که نظارت بر تأسیسات مکانیکی نصب‌شده در ساختمان از سوی اصناف منسجم و قدرتمند وجود نداشته باشد، کماکان شاهد مرگ و میرها خواهیم بود.
بیژن عطاردی، یکی دیگری از اعضای این صنف نیز با اشاره به بی‌کیفیت بودن سامانه ساختمان‌سازی در کشور تأکید می‌کند: متأسفانه ساختمان‌هایی که در ایران احداث می‌شود، بدون استانداردهای لازم است و افراد غیرمتخصص هم در این میان بدون این که تحت پوشش هیچ اتحادیه‌ای باشند، در عایق‌کاری شوفاژ‌خانه‌ها و لوله‌کشی گاز و آب خانه‌ها نقش دارند که این مسئله جان شهروندان را به خطر می‌اندازد.
به این ترتیب، می‌شود گفت در ماجرای مونوکسید کربن، همه تقصیر را گردن یکدیگر می‌اندازند.
واقعاً چه کسانی در این ماجرا سهیم هستند؟ سازندگان وسایل گرمازا، مسئولان مؤسسه استاندارد، ناظران ساخت‌وساز، تعمیرکاران، مصرف‌کنندگان یا شرکت ملی گاز که گفته می‌شود با تبلیغات تلویزیونی گمراه‌کننده زمینه‌ساز این مسئله بوده است؟