معلم می‌خواند و شاگردان تکرار می‌کنند. حال و هوای این کلاس متفاوت است. در آن خبری از لباس فرم، نیکمت ۳ نفره، کاپشن‌های رنگی، کوله‌پشتی صورتی و بنفش نیست. شاگردان کلاس نهضت سوادآموزی سرای محله ایرانشهر، مادر و مادربزرگ‌هایی هستند که آمده‌اند به دیگران نشان دهند «زگهواره تا گور دانش بجوی» فقط مصرعی از یک بیت شعر نیست.
در کلاس را باز می‌کنیم. اجازه می‌گیریم و کنار سوادآموزان می‌نشینیم. یکی ۴۰ ساله است و دیگری بالای ۶۰سال سن دارد. خلاصه شاگردان این کلاس پا به سن گذاشته‌اند و در هرم جمعیتی، جزء افراد میانسال هستند. «مریم دهکردی» ۱۷ سال معلم پایه اول بوده و اکنون بازنشسته شده است: «فرد بی‌سواد مانند انسان نابیناست. دلم می‌خواهد به کسانی که بنا به دلایلی از یادگیری دور مانده‌اند و دوست دارند باسواد شوند، درس بدهم و در لبخندی که از خواندن و نوشتن روی لبهایشان نقش می‌بندد، سهیم باشم.» به گفته دهکردی، شاگردان حق ندارند بیش از ۲ روز غیبت کنند: «شاگردان کلاس شرایط خاصی دارند و دروس باید چندین بار تکرار شود تا یاد بگیرند. بنابراین غیبت یکی از دانش‌آموزان روند تدریس را کند می‌کند.»
- اعضای یک خانواده
کلاس نهضت سوادآموزی، تیر سال ۱۳۹۵، در سرای محله ایرانشهر تشکیل شده است و اکنون ۱۰ سوادآموز در پایه اول و ۱۵ سوادآموز در پایه دوم دارد. شاگردان کلاس فقط همشاگردی نیستند. آنها با گذشت حدود ۲ سال مانند اعضای یک خانواده شده‌اند و در غم و شادی یکدیگر شریک هستند. معلم کلاس نهضت می‌گوید: «سوادآموزی رکن اصلی کلاس نهضت است اما در کنار یادگیری حروف الفبا تلاش کرده‌ایم با هم رفیق باشیم و با تبادل تجربیات، درس نوعدوستی بیاموزیم.» شاگرد تازه‌وارد کلاس «گیتی آتش بند» است که بنا به دلایلی دچار افسردگی شده بود تا اینکه به کلاس نهضت آمد و ثبت‌نام کرد. او می‌گوید: «اوایل حال و روز خوبی نداشتم اما بودن در کنار همشاگردی‌های خوب و بامعرفت، حالم را دگرگون کرد و شکر خدا روزگارم بهتر شده است.»
- برکت کار خیر
کلاس نهضت رایگان برگزار می‌شود و دهکردی سوادآموزی به بی‌سوادان را زکات علم و تخصصش می‌داند: «سال‌ها درس خواندم و تدریس کردم. الان وقت آن است که زکات تخصص و علمم را بپردازم و چه چیزی بهتر از اینکه دانشم را در اختیار کسانی قرار دهم که تشنه علم و آگاهی هستند.» او آرزو دارد به نیت پدر و مادرش مدرسه‌ای در نقطه محروم کشور بسازد: «تنها آرزویم ساخت مدرسه در نقاط محروم کشور است که امیدوارم توفیق این کار را داشته باشم.»
- لذت خواندن و نوشتن
سوادآموزان با عشق و علاقه و پشتکار در کلاس درس حاضر می‌شوند و باور دارند که شرکت در کلاس نهضت سبب شادابی و نشاطشان شده است: «بچه‌ها بزرگ شده‌اند و خانواده تشکیل داده‌اند و ما تنها شده‌ایم. خواندن کتاب و ورق زدن روزنامه‌ها و اطلاع از مسائل مختلف علاوه بر سرگرمی، گزینه خوبی برای پرکردن اوقات فراغت و تنهایی‌هایمان است.» «رباب هوشنگی» ۷۲ سال دارد و مسن‌ترین شاگرد کلاس است. او می‌گوید: «وقتی کتاب به دست می‌گیرم و می‌خوانم یا روی کاغذ اسمم را می‌نویسم، لذت می‌برم. با شرکت در این کلاس‌ها می‌توانم قرآن بخوانم و این کار برایم بسیار لذت‌بخش است.» سوادآموزان کلاس علاوه بر محله ایرانشهر از محله‌های دیگر هم می‌آیند و شرکت در این کلاس برای عموم آزاد است.
- تلاش برای ریشه‌کنی بی‌سوادی
مدیر سرای محله ایرانشهر با جدیت برگزاری کلاس نهضت را پیگیری می‌کند و باور دارد خدمت به این افراد که نیاز به حمایت دارند، وظیفه است. «پژمان گودرزی» می‌گوید: «مبارزه با بی‌سوادی و ریشه‌کن کردن آن نیاز به همت و مشارکت همگانی دارد و بنده هم به‌عنوان مدیر سرای محله در حد اختیارات و وظایفم تلاش کرده‌ام گامی در این‌باره بردارم و خداراشکر با استقبال خوب شهروندان مواجه شده است.» به گفته او این کلاس ویژه بانوان است اما در صورت درخواست، برای آقایان نیز کلاس سوادآموزی دایر می‌شود.