قبل از این‌که به پارک برسیم، در ذهنم خودم را در هوای پرنشاط، میان انبوهی از درختان سرسبز و گل و بلبل تصور می‌کنم، اما وقتی به بوستان می‌رسیم... وای! این‌جا چه خبر است؟ همه‌جا پر از آت‌وآشغال است؛ از پوست‌تخمه تا پاکت خوراکی‌ها و کیسه‌های پلاستیکی که مثل پرنده در هوا معلق‌اند.
هوای دلم پکر می‌شود. به فکر فرو می‌روم که چرا بعضی از ما این‌قدر بی‌فرهنگ و بی‌ملاحظه شده‌ایم؟
همه‌ی ما هنردوست هستیم و هیچ هنردوستی نباید به طبیعت بی‌احترامی کند. وظیفه‌ی همه‌ی ماست که به محیط‌زیست و طبیعت محلی‌مان احترام بگذاریم و اگر زباله‌ای را از روی زمین و دست و پای درختان برنمی‌داریم، آشغالی روی زمین نیندازیم. اگر برای خودمان ارزش قائل نیستیم، به حق دیگران تجاوز نکنیم.
خودمان را به خواب نزنیم و مراقب باشیم با هر‌کس و هر‌چیزی که شوخی می‌کنیم، با آسیب‌زدن به طبیعت خداحافظی کنیم.
نوید صنعتی، ۱۵ساله
خبرنگار افتخاری نشریه‌ی دوچرخه از ملارد
عکس: پریسا شادکام، ۱۶ساله از نجف‌آباد