سابق بر این پیرمردها و پیرزن‌های هر خانواده یا فامیل به‌عنوان واسطه‌های رحمت الهی شناخته می‌شدند و هر خانه‌ای برای گرم نگهداشتن خودش دست به دامن تجربه، مهربانی و صفای این بزرگواران می‌شد، در حالی که امروز تغییر شکل زندگی‌های شهری و به تبع آن تغییر رویکرد شهروندان نسبت به آدم‌های اطرافشان باعث شده نحوه رفتار با سالمندان به موضوعی جدی تبدیل شود.
مدیریت شهری سال‌هاست به دنبال تحقق شعار«تهران؛ شهر دوستدار سالمند» است و برای جامه عمل پوشاندن به این رویکرد با مناسب‌سازی وسایل حمل‌ونقل عمومی، مبلمان شهری، نصب دستگاه‌های ورزشی در بوستان‌ها، حمایت از کانون‌های مردم‌نهاد فعال در زمینه سالمندان، استفاده از نظرات آنها در اداره محله و... چندگام به پیش برای تکریم سالمندان برداشته است. به نظر می‌رسد این تلاش‌ها لازم اما کافی نیست و نباید تنها چشم به اقدامات مدیریت شهری داشت. از قدیم گفته‌اند یک دست صدا ندارد، پس برای پاسخ به درخواست‌ها و نیازهای کوچک و بزرگی که سالمندان مطرح می‌کنند همه نهادها باید با همکاری و همدلی در مسیر پاسخگویی به مشکلات این قشر گام بردارند.