شهردار ناحیه ۹ به ما می‌گوید: «اینجا حدود ۴۰ روباه زیبا دارد! » اما همه می‌دانیم واژه «زیبا» را صرفاً به دلیل حس «زیبایی‌شناسی‌اش» به کار می‌برد و از این وضع به هیچ‌وجه راضی نیست! اجاق گاز سفید رنگ ۵شعله زهوار در رفته کنار در ورودی بزرگ این ساختمان نیمه‌کاره نشان از وجود و حضور نگهبان دارد. نگهبانی که به هیچ عنوان نمی‌تواند امنیت را در این محوطه ۷هزار مترمربعی تضمین کند. این ساختمان نیمه‌کاره خیابان شهید نظری، در فلکه چهارم تهرانپارس در دوران دفاع‌مقدس قرار بود تبدیل به مرکز توانبخشی برای جانبازان شود اما با گذشت بیش از ۳ دهه دست نخورده و متروک باقی مانده است. گزارش ما را درباره این ساختمان «نخراشیده» که میان چند مرکز و اداره در انتهای محله «مجیدآباد» است بخوانید.
- ساختمانی در میان اداره‌های دولتی
با یکی از ساکنان خیابان نهم شرقی در خیابان توحید به سمت ساختمان متروکه می‌رویم. از خیابان توحید به طرف انتهای خیابان نهم شرقی حرکت می‌کنیم و به ابتدای خیابان شهید نظری می‌رسیم. از آنجا میدان «قرآن» از دور پیداست. میدان زیبا و خلوتی که جان می‌دهد برای پیاده‌روی، موتورسواری، دوچرخه‌سواری، یا هر کار دیگری که به دنج بودن و سکوت و خلوتی نیاز داشته باشد. در شمال میدان قرآن یک ساختمان نیمه کاره با تابلو سفید دیده می‌شود. ساختمانی وسیع که «عباس مهدیان دولت‌آبادی» که خانه‌اش در انتهای خیابان نهم واقع شده، مساحت آن را حدود ۷هزارمترمربع برآورد می‌کند. این ساختمان به قول اهالی محل حدود ۴۰ سال است که به همین شکل و به همین وضع باقی مانده است.
نیمه‌کاره و متروک. مخوف و تاریک. کثیف و ساکت و البته پر از موش و جانوران موذی. در واقع در هر سوراخ سنبه‌اش، کلونی این جانوران است که برای خود جولان و به زندگی حقیرانه خود، البته در کنار ساکنان فلکه چهارم تهرانپارس ادامه می‌دهند. این ساختمان در حقیقت بین اداره‌های دولتی ناحیه ۹ محاصره شده است. در غرب ساختمانی که روی تابلو، متعلق به «دانشکده مدیریت توانبخشی» است، ساختمان معاونت حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری منطقه ۴ به چشم می‌خورد. در شرق این ساختمان، شهرداری ناحیه۹ منطقه۴ و در جنوب میدان قرآن، پارکینگ چند هزار متری رایگان شهرداری و دست آخر در شمال، خیابان چهاردهم قرار گرفته است. ساکنان خیابان توحید و محله مجیدآباد با گذشت ۴۰سال هنوز امیدوارند که با انعکاس این گزارش سرانجامی را برای این ساختمان انتظار بکشند. مهدیان دولت‌آبادی یکی از این ساکنان ۴۰ساله است.
- ساختمان دست به دست چرخیده است!
«رضا مهریزی» شورایار محله «مجیدآباد» ساکن فلکه چهارم تهرانپارس است. به قولی «سجل» و تاریخچه این ساختمان در دستش است. بی‌رودربایستی می‌گوید: «این زمین حدود ۴ دهه است که به همین شکل رها شده و به لحاظ زیست‌محیطی و مباحث اجتماعی مشکلاتی برای ساکنان محله ما فراهم کرده است. هیچ‌گونه کنترلی روی آسیب‌ها و معضل‌های موجود این ساختمان نیمه‌کاره وجود ندارد. این زمین و ساختمان نیمه‌کاره در اختیار دانشکده علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی است. به تازگی شنیده‌ام که این ساختمان به بخش خصوصی و به فردی واگذار شده تا دست آخر به بیمارستان و مرکز توانبخشی تبدیل شود اما با پیگیری همسایه‌ها و هیئت امنای مسجد المجتبی(ع) و بسیجیان این مسجد هنوز به پاسخ قطعی و سرراست نرسیده‌ایم. در شورایاری محله تاکنون چندین مصوبه داشته‌ایم و مقرر کرده‌ایم که تکلیف این بنا مشخص شود. مکاتباتی هم با شهرداری ناحیه ۹ داشته‌ایم. از طریق شهرداری مطلع شدیم که این ساختمان در حال واگذاری است. قدر مسلم و عجالتاً باید این واقعیت را با مردم در میان بگذارم که طی ۳۰ سال گذشته این ساختمان چندین و چند بار دست به دست چرخیده است اما هنوز هیچ‌کاری برای سامان دادن به آن انجام نشده و اکنون نیز در اختیار دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی قرار دارد.
- چماق نگهبان حریف اشرار نمی‌شود!
«محمدرضا رستمی» صاحب سوپرمارکتی سر خیابان نهم شرقی یکی دیگر از ساکنانی است که انتظار دارد هرچه زودتر تکلیف این ساختمان نیمه‌کاره ۴۰ ساله مشخص شود. به گفته خودش بارها برای جمع‌آوری معتادان و اشرار و کارتن‌خواب‌هایی که در محوطه این ساختمان پناه می‌گیرند و پنهان می‌شوند، با کلانتری ۱۴۶ خیابان رشید تماس گرفته و بارها شهرداری را در جریان قرار داده‌اند اما به قول معروف هنوز آب از آب تکان نخورده و کارشان‌گویی آب درهاون کوبیدن بوده است. رستمی می‌گوید: «مشتریان بازار میوه و تره‌بار توحید، ارباب رجوع‌های مرکز مخابرات شهید گمنام و نمازگزاران مسجدالمجتبی(ع) هر روز شاهد تردد افراد معتاد و کارتن‌خواب به این ساختمان زشت که علاوه بر همه مشکلاتش نمای محله را هم زشت کرده، هستند و بارها به کلانتری و شهرداری شکایت کرده‌اند اما هیچ اتفاقی نیفتاده و نمی‌افتد. ۴۰ سال پیش یادم است که فقط یک سال خاکبرداری این ساختمان طول کشید و در مقطعی هم قرار بود اینجا به مرکزی مانند بیمارستان «شفا یحیاییان» تبدیل شود اما هرچه بوده و دیده‌ایم و شنیده‌ایم تا بدین لحظه وعده و وعید بوده و دیگر هیچ! معتادان به راحتی فنس‌ها را پاره می‌کنند و شب‌ها در این ساختمان می‌خوابند. وجود آنها امنیت منطقه و محله را به خطر انداخته وکاری از دست پلیس هم ساخته نیست. وجود نگهبان این ساختمان هم که حدود ۲، ۳ سال است در اینجا سکونت دارد، نمی‌تواند ضامن امنیت محله ما باشد. در یک کلام باید گفت که زور اشرار به زور چماق نگهبان می‌چربد! »
- استحکام ساختمان رد خور ندارد
از شهردار ناحیه ۹ منطقه ۴ درباره این ساختمان می‌پرسیم. جویا می‌شویم که شهرداری برای امنیت محله و نظم‌بخشیدن به شکل ظاهری این منطقه چه کارهایی انجام داده است. «مسعود سلیمی» شهردار ناحیه ۹ منطقه ۴ واقعیتی را با ما در میان می‌گذارد: «جمع‌آوری معتادان در حیطه کار نیروی انتظامی است و به ما مربوط نمی‌شود. اما از آنجایی که این ساختمان چندین سال است که نیمه‌کاره باقی مانده ما چندین بار و در دوره‌های مختلف به صاحبان آن تذکر و اخطاریه داده‌ایم. ساختمان ۷ هزارمترمربعی شمال میدان قرآن اگر خطرآفرین بود وضعش فرق می‌کرد.
در این صورت ما می‌توانستیم جریمه سنگینی روی دوش صاحبانش بگذاریم تا در ادامه ساخت‌وساز و پیش از شروع مجدد ساخت‌وساز، آنها را ملزم کنیم تا جریمه سنگینشان را بپردازند. ولی اکنون واقعیت به ما نکته دیگری را می‌گوید. واقعیت در گام نخست این است که به قول بچه‌های تهران استحکام ساختمان ردخور ندارد و این ساختمان به هیچ‌وجه خطرآفرین نیست و با توجه به شالوده و پی‌ریزی‌اش که حدود ۴دهه پیش انجام گرفته، این ساختمان از استحکام مطلوبی برخوردار است. صاحبان ساختمان دور زمین خود فنس کشیده‌اند و در داخل زمین خودشان محصورند. این ساختمان متعلق به دانشکده شهید بهشتی بود و به بخش خصوصی واگذار شد. بخش خصوصی اما نتوانست به تعهداتش پایبند باشد و به همین دلیل دانشگاه قرار داد را به شکل قانونی فسخ کرد.
ما یک هفته پیش به همراه شورایار محله از این ساختمان بازدید کردیم. با دانشگاه شهید بهشتی تماس گرفتیم. چندین اخطار به آنها دادیم و آنها را ملزم کردیم که به اخطارهای کتبی ما پاسخ دهند. »
از سلیمی می‌پرسیم که شهرداری ناحیه ۹ چه اقدام‌های بازدارنده‌ای برای امنیت و آسایش زندگی شهروندان این محله انجام داده است. سلیمی بدون مکث می‌گوید: «ما می‌توانیم برای مقابله با جانوران موذی در ساختمان و اطرافش طعمه‌گذاری کنیم. در صورت تمایل بخش خصوصی و دانشکده پزشکی دانشگاه شهید بهشتی آماده هرگونه مشارکت با آنهاییم. شهرداری حاضر است هرکاری انجام دهد تا سرنوشت این ساختمان نیمه‌کاره هرچه زودتر مشخص شود و وجودش نه باعث مزاحمت اهالی محل بلکه برای آنها مفید هم باشد و مشکلی از مشکلات آنها را از سر راهشان بردارد. »