در پی این اتفاق، امیر دچار مشکل تنفسی می‌شود و با حضور مأموران اورژانس به بیمارستان «فیروزگر» منتقل می‌شود.همه چیز به‌خیر می‌گذرد اما با توجه به گزارش‌های مردمی مبنی بر ناامن بودن این بوستان و اتفاق ناگواری که در آن رخ می‌دهد، معلوم نیست که حوادث بعد نیز ختم به خیر شود.
گلایه‌های اهالی ما را راهی بوستان موزه قصر می‌کند. بوستانی با هزار و ۹۵۹مترمربع مساحت که سال ۱۳۸۷ احداث شده و طراحی آن به گونه‌ای است که به قول شهروندان، نقطه کور و خارج از دید زیادی دارد. مکان‌های دنج و دور از دید عموم مردم که به گفته پیرمردهای پارک‌نشین، برای خلافکاران حاشیه امن ایجاد می‌کنند. به محض ورود با جوانان قوی هیکلی روبه‌رو می‌شویم که روی آرنج و اطراف گردنشان جای ضربات چاقو دیده می‌شود.
کمی آن طرف‌تر چند جوان نشسته‌اند و موسیقی گوش می‌دهند و چندمتر دورتر هم تعدادی پیرمرد حلقه‌ای درست کرده‌اند و از خاطرات گذشته می‌گویند. «مینا» در زمین بازی کودکان مشغول سرسره بازی است. مادرش کمی دورتر روی نیمکت در سایه درخت نشسته و مراقب دختر کوچولویش است. هنوز به اواسط پارک نرسیدیم که صدای داد و فریاد جوانان بلند می‌شود. مادر به محض دیدن این صحنه به سمت مینا می‌دود و دستش را می‌گیرد و می‌گوید: «دوباره شروع شد. همیشه همین بساط است. معلوم نیست مأموران انتظامی کجایند؟» نخ صحبت پیرمردها گسیخته می‌شود. یکی از آنها رو به ما کرده، می‌گوید: «جوانان دیگر اعصاب ندارند و سر هر موضوع پیش پا افتاده با هم درگیر می‌شوند. مثلاً آمدیم در سایه درختان با دوستان و همسالانمان معاشرت کنیم. اما درگیری‌های روزمره جوانان آسایش ما را سلب کرده است.»
- نظارت یا تغییر کاربری
ماجرا همچنان ادامه دارد و گویا این بوستان بیش از آنکه محلی برای دورهمی‌های دلنشین دوستانه و خانوادگی باشد، به محلی برای نزاع و درگیری و اعمال مجرمانه تبدیل شده است. «حمیدرضا عنبرستانی» یکی از معتمدان محله، وقوع انواع حوادث و جرائم در بوستان موزه قصر را تأیید می‌کند و می‌گوید: «این بوستان از زمان احداث و بهره‌برداری تاکنون موجب نارضایتی اهالی بوده و هست. مردم آنقدر شاهد انواع جرائم بودند که ترجیح می‌دهند این بوستان تغییر کاربری دهد و به یک فضای فرهنگی و امن تبدیل شود. »
به گفته عنبرستانی با تاریک شدن هوا این بوستان به پاتوق خلافکاران تبدیل می‌شود و همین موضوع آرامش اهالی را به‌هم زده است: «مشکلات این بوستان لاینحل نیست. استقرار ایستگاه پلیس و گشتزنی مستمر یک یا ۲ مأمور انتظامی، دوای درد مشکلات است. این موضوع را بارها به مسئولان مربوط اعلام کرده‌ایم اما تاکنون نتیجه‌ای نداشته است. » بوستان موزه قصر جنب فرماندهی انتظامی تهران بزرگ در خیابان مرودشت قرار دارد اما به گفته عنبرستانی و اهالی، خلافکاران بدون هیچ واهمه‌ای بیخ گوش مأموران انتظامی، مرتکب انواع جرائم می‌شوند.
- دوربین‌ها خاموشند
بوستان به سیستم روشنایی و تجهیزات ورزشی و رفاهی مجهز است اما سیستم نظارتی مانند دوربین مداربسته ندارد. به گفته یکی از مأموران حراست مجموعه باغ‌موزه قصر، دوربین‌های مدار بسته محدوده بوستان نیاز به تعمیر دارد و مدتی است که هیچ تصویری توسط آنها ضبط نمی‌شود. این فرد مطلع می‌گوید: «از وقتی مدیریت و مسائل انتظامی بوستان به سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران واگذار شده، وضعیت بوستان نامساعدتر شده است و خانواده‌ها حق دارند از چنین وضعیت آشفته و به‌هم ریخته‌ای گلایه کنند.» او به خلأ‌های قانونی اشاره می‌کند و می‌گوید: «مأموران بوستان اجازه برخورد با متخلفان را ندارند و بارها توسط خلافکاران مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند و هیچ مسئولی هم پاسخگو نیست.»
معتمد محله: مردم آنقدر شاهد انواع جرائم بودند که ترجیح می‌دهند این بوستان تغییر کاربری دهد و به یک فضای فرهنگی و امن تبدیل شود.