اگر ساده بخواهیم به این موضوع بپردازیم، فرض کنید پیمانکاری در قبال ارائه خدمات یا انجام کار در محله‌ها، با اطلاع از کمبود بودجه، اقدام به شناسایی زمین‌ها و ساختمان‌های متعلق به شهرداری می‌کرد و پیشنهاد تملک آنها را در قبال طلب‌های خود به مسئولان شهری می‌داد. متأسفانه در این واگذاری املاک و اراضی به پیمانکاران و طلبکاران شهرداری، احتمال قیمت‌گذاری پایین ساختمان‌ها و زمین‌ها وجود داشت؛ همان‌طور که اکنون، برخی از شورایاران، معتمدان محلی و حتی کارکنان و مسئولان شهری، در صحبت‌های خود به این موضوع اشاره تلویحی می‌کنند. البته در همه واگذاری بناها به پیمانکاران، چنین تخلفی صورت نگرفته است. برخی ساختمان‌ها و اراضی، بدون برنامه‌ریزی و قصد قبلی و تنها برای راضی نگه داشتن پیمانکاران، با بهای کم به آنها واگذار شده و برخی پیمانکاران هم ادعا می‌کنند زمین‌ها و ساختمان‌هایی که در قبال بستانکاری‌های خود دریافت کرده‌اند، قیمت بالایی داشته یا در محلی دور از دسترس قرار گرفته‌اند.
در چنین وضعی، مسئولان فعلی شهری لازم است نسبت به شناسایی و پایش مشخصات همه ساختمان‌های متعلق به شهرداری اقدام کنند و نظارت بر واگذاری املاک، با دقت بیشتری انجام شود تا اموال عمومی با نرخ پایین دراختیار طلبکاران قرار نگیرد؛ اقدامی که اکنون در شهرداری منطقه ۱۹ در حال انجام است و مزیت‌های زیادی دارد. در این فرایند، بانک اطلاعاتی از اراضی و بناهای شهرداری تهیه و نواقص آنها شناسایی می‌شود تا درصورت نیاز به استفاده از بناها توسط مسئولان شهری، میزان هزینه‌های موردنیاز برای بهره‌برداری از آنها مشخص باشد. در این طرح حتی می‌توان به شناسایی زمین‌های چمن، فضاهای ورزشی، سرویس‌های بهداشتی و... هم پرداخت تا با رفع مشکلات آنها، رضایت و تکریم مراجعه‌کنندگان افزایش یابد. همچنین اطلاع و ثبت کاربری اراضی، تهیه کروکی، وضعیت انشعابات، مساحت، سال ساخت و... در شناسنامه‌های فنی بناها و زمین‌ها نیز از اهدافی است که می‌توان در این طرح دنبال کرد.