طی میلیون‌ها سال، انسان‌ها آموخته‌اند در کنار یکدیگر زندگی کنند. زیرا در سایه زندگی جمعی است که قادرند شیوه مناسبی برای رفع مشکلات و نیازهایشان پیدا کنند.
انسان‌ها در کلیت خلقت یکسانند، اما در رفتارهای فردی با هم تفاوت دارند که همین وجه تمایز موجب تشکیل گروه‌های کوچک‌تری چون نهاد «شورایاری» می‌شود. گروهی که تابع قوانین کلی حاکم برجمع است اما ضوابط و قواعدی دارد که موجب وابستگی و همبستگی بیشتر اعضای گروه و حتی ساکنان یک محله می‌شود.
در کلانشهر «تهران»، ۳۵۴ محله وجود دارد که هریک از آنها بافت جمعیتی، فرهنگی و اقتصادی متفاوتی دارند. مشکلات و مسائلش موجود در هر محله، با توجه به ویژگی‌هایی که دارند، فرق می‌کند. به سبب وجود مسائل و مشکلات فراوان در زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، شهری و حتی اقتصادی، اعضای شورای اسلامی شهر تهران به تنهایی قادر به رفع آنها نیستند و به همین دلیل وجود نهاد مردمی شورایاری، امری لازم و ضروری است.
نهادی که اعضایش از بطن محله هستند و توسط ساکنان محله انتخاب می‌شوند. نهادی که اعضایش مورد اعتماد شهروندان هستند و به همین دلیل می‌توانند پل یا حلقه ارتباطی و اتصال مردم با مسئولان باشند.
تعامل خوب شورایاران با مردم و همچنین تعامل مسئولان با شورایاران، زمینه مشارکت اجتماعی شهروندان را فراهم می‌کند و از این‌رو بی‌شک شهر بهتر اداره می‌شود. حضور شهروندان در انتخابات شورایاری و انتخاب افراد شایسته‌تر نه تنها نمایش مشارکت اجتماعی است بلکه نشان‌دهنده این است که مردم به عملکرد این نهاد مردمی امیدوارند و باور دارند که با حضور آنها مشکلات محله‌ها سریع‌تر حل می‌شود.
به‌طور کلی انسان به ذات موجودی است که در جمع پا به جهان هستی می‌گذارد و در جمع زندگی می‌کند. همه انسان‌ها خواستار این هستند که بهترین نتایج را از توانمندی‌های خود کسب کنند و در کنار آن بهترین تأثیر را روی اطرافیان داشته باشند. افرادی که تأثیرات مثبت‌تری در اجتماعشان دارند از عزت‌نفس و اعتماد به نفس بالاتری برخوردارند. یکی از راه‌هایی که انسان‌ها در ایجاد تأثیرات مثبت اجتماعی اعمال می‌کنند، همان مشارکت اجتماعی است. نهاد مردمی شورایاری به‌عنوان اصلی‌ترین و بنیادی‌ترین حلقه اتصال اجتماع‌های محلی، زمینه را برای مشارکت اجتماعی فراهم می‌کند و این امر منجر به تقویت اجتماع‌های شادتر، با انگیزه‌تر، هدفمندتر، با اخلاق‌تر، آرام‌تر و سالم‌تر می‌شود. همچنین مشارکت اجتماعی از نظر روانی موجب افزایش حس خودباوری، کارآمدی، افزایش عزت نفس عمومی، افزایش نشاط اجتماعی و گسترش آرامش عمومی در شهروندان می‌شود. بنابراین انسان با مشارکت اجتماعی در گروه‌ها و تشکل‌های هرچند کوچـــک می‌تواند به لحاظ اجتماعی و روانی بـــه بلوغ برسد.